scan0104 (4)

FARBY AKRYLOWE W PRAKTYCE

ca spory miedz} rszvstkim - mie-ością. Każdy za-:h wycenia podoił-kuje własnych rz interpretuje za złe. jeśli spo-ie wyglądają do-na na sobie mo-Lże formy i jako ywane: w najlep-oa nie powinna zna modela, zmentów głowy przestudiować > >zkic jest nic-ń o uchwycenie reje są prawidło-rharakterystycz-sa też pierwsze d nich zależy stosowano bar-s w i dwa jasne i szarawy odcień is całej sesji wy-dzono tylko nie-

imy do malowa-•c lega nazróżni-r^aszczyzn: czo-• >:kie zaznaczani sjeny i bladc-szczegół, bo są odgrywają dużą ieństwa. Brodę lami w partiach niem zielonka-zaś to bardziej aiarski: najważ-ikład warg, od arzy. Na końcu dcieniami sza-ich falowaniem.

Dłonie to kolejna przeszkoda techniczna, której musi sprostać malarz, zwłaszcza portrecista. Trudność w malowaniu dłoni polega na tym, że mają one dużą liczbę stawów, a ponadto trzeba przekonująco oddać ruchy palców. Na tym portrecie dłonie zostawiliśmy na sam koniec.

Podczas wstępnego zamalowywania dłonie zaznaczyliśmy ogólnie, bez detali czy rozróżniania palców. Teraz zaczynamy od nałożenia ciemnych tonów na palce, zaznaczając je odpowiednimi pociągnięciami pędzla. Łatwiej zaznaczyć dłonie za pomocą koloru niż rysunku: kształt śladów pędzla najlepiej oddaje kontury. Kontrast sąsiadujących tonów wydobywa kształt dłoni. Ostatni krok polega na delikatnym zaznaczeniu konturów nieco ciemniejszym odcieniem oraz na przyciemnieniu strefy graniczącej ze swetrem. Prawa dłoń pozostaje niedokończona, aby nie przeładować zbędnymi szczegółami tego fragmentu obrazu.

Ryc. 277 i 278. Dłonie malujemy podobnie jak głowę. Dłonie i twarz to elementy, które najlepiej charakteryzują daną osobę, więc trzeba im poświęcić sporo uwagi. We wstępnym szkicu na dłoniach nie trzeba zaznaczać tylu szczegółów, co na głowie. Wystarczy umieścić je w odpowiednim miejscu, a dopiero później określać za pomocą koloru.

Ryc. 279-282. Malujemy dłonie, zaczynając od nałożenia masy kolorystycznej odpowiadającej ich wielkości Początkowo używamy jasnych i ciemnych tonów, aby stworzyć ogólną bryłę i zaznaczyć ułożenie palców. Następnie dopracowujemy każdy z nich po kolei, sugerując ruchy stawów. Wreszcie, dopasowujemy kolor tak długo. aż uzyskamy przekonujący odcień cielisty.