•etcncje nieprzyznane Uą| kich. ,
owskich wobec Traktatóy ozerwalnie związaną z ich® i konstytucyjnymi, w tyn|| lokalnego. Szanuje podsta*f mające na celu zapewnie-f inie porządku publicznego !
. W szczególności bezpie-lącznej odpowiedzialności
nia i Państwa Członkowie wzajemnego wsparcia tatów.
- środki ogólne lub szcze-obowiązań wynikających
lie przez Unię jej zadań :h środków, które mogły-
WE) ~~
rzyznania. Wykonywanie ci i proporcjonalności, wyłącznie w granicach Członkowskie w Trakta-Wszelkie kompetencje istw Członkowskich, inach, które nie należą e działania tylko wów-ierzonego działania nie ■ przez Państwa Czlon-ak i regionalnym oraz kutki proponowanego poziomie Unii. zgodnie z Protokołem porcjonalności. Parla-zasady pomocniczości lole.
rma działania Unii nie a celów Traktatów.
o ochronie praw człowieka
tilCje Unii stosują zasadę proporcjonalności zgodnie z Protoko-' (prawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności.
[, 4 zastąpiony został przez art. 15 TUE.
16 zastąpiony został przez art. 13 ustęp 2 TUE.
Artykuł 6
tJnU uznaje prawa, wolności i zasady określone w Karcie praw jlltltwowych z 7 grudnia 2000 roku, w brzmieniu dostosowanym 12 ■dnia 2007 roku w Strasburgu, która ma taką samą wartość prawną |k Traktaty.
Stanowienia Karty w żaden sposób nie rozszerzają kompetencji jjtall określonych w Traktatach.
l*rawa, wolności i zasady zawarte w Karcie są interpretowane zgod-ilc z postanowieniami ogólnymi określonymi w tytule VII Karty regulującymi jej interpretację i zastosowanie oraz z należytym uwzględnieniem wyjaśnień, o których mowa w Karcie, które określają źródła tych postanowień.
2. Unia przystępuje do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Przystąpienie do Konwencji nie narusza kompetencji Unii określonych w Traktatach.
3. Prawa podstawowe, zagwarantowane w europejskiej Konwencji
["podstawowych wolności oraz wynikające.
z tradycji konstytucyjnych wspólnych Państwom Członkowskim, stanowią część prawa Unii jako zasady ogólne prawa.
Artykuł 7 (były 7)
1. Na uzasadniony wniosek jednej trzeciej Państw Członkowskich, Parlamentu Europejskiego lub Komisji Europejskiej, Rada, stanowiąc większością czterech piątych swych członków po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, może stwierdzić istnienie wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez Państwo Członkowskie wartości, o których mowa w artykule 2. Przed dokonaniem takiego stwierdzenia Rada wysłuchuje dane Państwo Członkowskie i, stanowiąc zgodnie z tą samą procedurą, może skierować do niego zalecenia.
Rada regularnie bada czy powody dokonania takiego stwierdzenia pozostają aktualne.
2. Rada Europejska, stanowiąc jednomyślnie na wniosek jednej trzeciej Państw Członkowskich lub Komisji Europejskiej i po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, może stwierdzić, po wezwaniu Państwa Członkowskiego do przedstawienia swoich uwag, poważne i stałe naruszenie przez to Państwo Członkowskie wartości, o których mowa w artykule 2.
45