Skaner08060405550

y

|

!

1    - nad dwoma podziemnymi ciekami krzyżującymi się,

2    - nad jednym ciekiem,

3    - na granicy cieku,

4    - na neutralnym terenie.

Klisze pozostały pod ziemią 36 godz. w letnim miesiącu /sierpniu/ w dni pochmurne z przejściowymi opadami. Wydobyte i wywołane wykazały następujące cechy:

-    w przypadku 1 i 2 były prześwietlone i zupełnie czarne,

-    w przypadku 3 były zaciemnione /w stopniu od jasnego do ciemnego/,

-    w przypadku 4 miały_>plamki ciemne, luźno rozrzucone na nienaświetlonej płycie.

Na uwagę zasługuje pewien zaobserwowany fakt. Otóż jedna z klisz położo-M byTa' w ziemi tuż nad korzeniem jednego drzewa^/. Na kliszy miejsce to jest jasną smugą.

2.8.    Próba korozyjna

Próbę korozyjną przeprowadzono dodatkowo. Do próby przygotowano czte-T ry wycięte płytki o wymiarach 100 x 100 mm z blachy czarnej 0,35 / PN 56/H, i 92201/. Płytki zakopano w ziemi na głębokości 50 cm w pozycji poziomej i pio-| nowej; przy czym dwie takie płytki zakopano w miejscach nad potrójnymi cieka-! mi podziemnymi/ a dwie w miejscach neutralnych. Odkopane po siedmiu dniach 1 wykazały zróżnicowany stopień skorodowania.

'    Najsilniejszym skorodowaniem odznaczały się płytki, zakopane nad potrój

nym horyzontem cieków podziemnych. Płytka położona poziomo była skorodowana obustronnie na całej"p6wierzchni, z małym zróżnicowaniem na rzecz silniejszego skorodowania od strony zewnętrznej. Blacha zakopana pionowo była skorodowana obu stronnie w smugi pionowe.

Płytki zakopane w miejscach neutralnych były znacznie mniej skorodowane i to dotyczyło powstałych plam zarówno w pozycji poziomej, jak i pionowej.

2.9.    Efekt sedymentacyjny

W hydrobiologii znany jest sposób ustalania współczynnika filtracji wody na podstawie ilości opadu rozdrobnionych i rozpuszczonych w wodzie glinokrze-mianów. Do sposobu tego J. Gołąbi wprowadził czynnik oddziaływania ekspe-{ rymentatora na sedymentowanie znormalizowanej próbki^ Wyłoniony został j "efekt prof. Gołąba", jako skutek zaburzenia procesu sedymentacji biopolem i eksperymentatora w probówce z badaną wodą objętości 50 ml z dodaniem 5% /wagowo/ kaolinu; skłócony roztwór późostawionona 15 minj .wTstątywie j    Opisany "efekt prof. Gołąba" wykorzystano w badanym terenie stwierdzając,

że skłócone roztwory glinokrzemianowe po 15 minutach przedstawiały się nastę-; "^pująco:

- nad krzyżującymi się ciekami nie powstawał opad sedymentacyjny, 5/ Były to korzenie czarnego bzu, które mają w środku rdzeń.

Józef Gołąb - profesor hydrogeologii Uniwersytetu Warszawskiego w latach

1945 - 1968.

-    nad pojedynczymi ciekami sedymentacja wynosiła ok. 1,5 cm,

-    nad miejscami neutralnymi opad wynosił ok. 7,0 m.    (*lii

i

2.10. Pomiar wilgotności

W celu uzyskania charakterystyki środowiska w zakresie -wilgotności dokonano pomiaru podglebia i powietrza. Wilgotność podglebia pomierzono metodą -znaną w hydrogeologii - termalizacji neutronów. Użyto do tego zestawu emitującego impulsy oraz urządzenia przeliczającego odbicie. Źródłem emisji elektronowej jest izotop promieniotwórczy Cez - 137. Zestaw przesuwano w poprzek pasma nad skrzyżowaniem trzech cieków.

Pomiar wilgotności względnej powietrza dokonano równolegle w tych samych miejscach pasmi5wej'radiacji za pomocą psychometru - połączonego z termometrami elektrycznymi. Jest to metoda pośrednia pozwalająca na uchwycenie różni-ćy~temperatur między termometrem suchym a zwilgotnionym.

Z wilgotnością związana jest oporność elektryczna ośrodka. Za pomocą dwóch elektrod, umieszczanych w glebie oraz miernika galwanometrycznego, dokonano pomiaru oporności elektrycznej gruntu nad ciekami w badanych miejscach. Wyniki pomiarów wilgotności gleby atmosfery oraz oporności elektrycz- * ~nej przedstawiono w tablicach z wykresami przebiegu zmian. Wszystkie^_trzy pomiary pozwalają^ na ujmowanie strefy nad ciekami jtodziemnymi jako plazmy niskotemperaturowej. Reagowanie licznika Geiger'a wskazuje na cząstki zjoni-zowarie“óraż neutrony, gdyż promieniowania gamma nie bierze się tu pod uwagę.

2.11. Wyniki badań

Przedstawione wyniki badań, przeprowadzonych różnymi metodami, wskazują na określone cechy badanego zjawiska. Do najbardziej charakterystycznych należą te , które wyróżniają się w poszczególnych wynikach badań.

Pomiar metodą fali nośnej wskazuje na lokalną anomalną charakterystykę fizyczną ośrodka gazowego strefy atmosferycznej nad ciekami podziemnymi, która powoduje refrakcję fali nośnej. Z kolei tego' rodzaju anomalna dyspęrsja jest wynikiem zmiany kąta polaryzacji składowej odbitej od polaryzacji bezpośredniej. Anomalna dyspersja potwierdza zależność prędkości fazowej fal od ich długości częstotliwości, w ośrodku o odmiennej gęstości stopnia zjonizowa-nia zawartości pary wodnej itp.^/

Pomiar metodą potencjałów spontanicznych dokonany na powierzchni ziemi, ■wykorzystując anizotropowość gruntu stalą dielektryczną i współczynnika przewodności, oparty jest o zasadę mikroobwodów. Ujawniają one fale elektromagnetyczne nad ciekami podziemnymi, które indukują w ogniwach siłę elektromotoryczną ,aa-iaca różnice potencjałów. Mają one rozkład związany z geometrycz nymi wymiarami cieku z maksimum występującym w środku zbliżony sylwetką do krzywej Gaussa z pomiarów falą nośną.

7/Powtórzenie badań z helikoptera na wys. 100 m dało bardzo zbliżone wyniki, co wskazywało na fale elektromagnetyczne oraz infradźwiękowe.

21