skanowanie0005 (198)

501

500

Przebieg ćwiczenia

1.    Zapoznać się z charakterystyką licznika Geigera-Mullera {patrz rozdział 40) w celu ustalenia napięcia pracy licznika.

2.    Wyznaczyć natężenie promieniowania tła poprzez pomiar liczby

zliczeń licznika Geigera-Miillera bez preparatu promienio-twórczego w jego pobliżu. Pomiary tła należy wykonać z dokładnością nie mniejszą niż 5 %. (Dokładność pomiaru określić z warunku:    N‘^1/2s 0,05, gdzie N_A oznacza liczbę

zliczeń licznika zarejestrowanych w trakcie pomiaru).

3.    Przed okienkiem licznika Geigera-Mullera umieścić preparat

promieniotwórczy ²⁰⁴Tl    i mierzyć liczbę zliczeń w nieo

becności absorbenta. Czas zliczania impulsów wybrać tak, aby błąd nie przekraczał 2 %.

4.    Między preparat i okienko licznika wstawiać kolejno 1, 2, 31 ... folie aluminiowe i każdorazowo dokonać pomiaru liczba zliczeń w ciągu ustalonego czasu At. Za każdym razem; mierzyć grubość stosowanego absorbenta.

5.    Przerwać pomiary, gdy liczba zliczeń zrówna się z tłem <N_t » N_t).

Opracowanie wyników

6.    Korzystając z wyników pomiarów dokonanych w p. 2 obliczy! dla promieniowania tła liczbę zliczeń I. licznika Geigera-Mullera w jednostce czasu ( (I^.) = [imp/min) ).

7.    Korzystając z wyników pomiaru grubości absorbenta dokonanych w p. 4 oraz z danych tablicowych na temat gęstości aluminium obliczyć masę absorbenta na jednostki jego powierzchni px w [mg/cra²). Obliczenia wykonać dia każdej z wykorzystanych w pomiarach grubości absorbenta. ]

8.    Dla każdego z pomiarów dokonanych w p. 2-4 obliczyj liczbę zliczeń 1^ licznika Geigera-Mullera w jednostce czasu ( [I^] « (imp/min) ).

9. Wykorzystując wyniki uzyskane w p. 7 i 8 sporządzić wykres zależności logarytmu naturalnego liczby zliczeń w jednostce czasu od masy absorbenta na jednostkę jego powierzchni px. Zaznaczyć na tym wykresie linią prostą poziom szybkości zliczeń I_t promieniowania tła.

10.    MetodĄ najmniejszych kwadratów aproksymować linią prostą wyniki zaznaczone na wykresie sporządzonym w p. 9. Prostą aproksymującą zaznaczyć na wykresie.

Uwaga: Aproksymację należy przeprowadzić jedynie wobec wyników, dla których szybkość zliczeń impulsów jest wyraźnie większa od szybkości zliczeń 1^. impulsów pochodzących od promieniowania tła.

11.    Porównując równanie prostej aproksymującej wyznaczone w p. 10 z równaniem (45.6) wyznaczyć masowy współczynnik pochłaniania elektronów, a na podstawie jego wartości liniowy współczynnik pochłaniania.

12.    Odczytać z wykresu sporządzonego w p. 9 wartość odciętej

^xmax P^unktu przecięcia prostej aproksymującej wyniki z prostą zaznaczającą poziom szybkości zliczeń    promie

niowania tła. Odczytana wartość ^xmax stanowi maksymalny zasięg badanego promieniowania 0 w aluminium.

13.    Na podstawie tabeli 45.1 sporządzić wykres zależności zasięgu maksymalnego ^xm_ax promieniowania 0 od jego energii maksymalnej E_max •

14.    Korzystając z wartości ^xraax wyznaczonej w p. 12 odczytać z wykresu sporządzonego w p. 13 maksymalną energię

IuaX

promieniowania 0 stosowanego preparatu promieniotwórczego.

Uwaga:    Warstwie powietrza o grubości 1 cm odpowiada 1,29

(rag/cm²] Al. Okienko licznika wykonane z. miki charakteryzuje się masowym współczynnikiem pochłaniania 7,5 [mg/cm²).

w

WM$łM

e

' j,

U-^lt.

■

W¹ &

M

a i

h

V)&

|y§|

■ §JJ