skanuj0074

148

7. Zebrane dane pomiarowe zapisujemy w tabeli (patrz: Tabela 4) i wyliczamy wartości pól w kolumnach pi, p, p i m zgodnie z opisem podanym w poprzedniej metodzie, wykorzystujemy przy tym dane pomocnicze zapisane w tabeli 2. W pierwszej linii tabeli 4 wpisujemy masę wodoru m = 0 mg dla czasu rj= 0 ś.

Tabela 3

Symbol; wielkości	Wartość	Opis
1 Po !	1013,25 hPa	ciśnienie normalne
To ! i	273,15 K	temperatura normalna
Po	0,08989 kg/m^3	gęstość wodoru w warunkach normalnych
Pr i	1,0669 10^3 kg/m^3 (w temp. 18°C) 1,0661 TO^3 kg/m^3 (w temp. 25°C)	gęstość 10% roztworu wodnego kwasu siarkowego
p3 |	odczytujemy z Tabeli 14 w III części skryptu	prężność nasyconej pary wodnej whPa
Pi	odczytujemy z barometru	ciśnienie atmosferyczne w hPa

Uwaga:, W wyniku przepływu prądu elektrycznego przez elektrolit, temperatura roztworu może zmieniać się w trakcie pomiaru. Wpływa to głównie na prężność nasyconej pary wodnej pj, a w konsekwencji na wyliczaną masę wodoru. Przy wzroście temperatury o 2-5-3 K i objętości wodoru rzędu kilkunastu cm³, poprawka masy związana z tym efektem może sięgać kilku setnych mg, co przekracza niepewność wyznaczenia masy wodoru wynikającą z niepewności odczytu objętości. Należy zatem kontrolować temperaturę i w razie potrzeby uwzględniać w obliczeniach zmianę wartości p$. Omawiana powyżej zmiana temperatury roztworu wpływa również na zmianę jego gęstości, a zatem także na wartość ciśnienia hydrostatycznego pi jednak efekt ten jest tak mały, że można go pominąć.

Lp.	X s	V cm^3	m	hx m	k ' m	T K	Pl hPa	Pi hPa	P hPa	P , mg/cm	m mg
1 '	0	. i . , _• '•		•	■■ ■		^1 -1''	— ^;	■ ■		0
2
n

Na podstawie tabeli 4 sporządzamy wykres Zależności masy wydzielonego wodoru m od czasu przepływu prądu r i dó punktów pomiarowych dopasowujemy metodą regresji liniowej prostą m = Ar. Wartość równoważnika, elektrochemicznego wodoru znajdujemy ze związku:

k

A

r

a niepewność wyznaczenia wartości równoważnika elektrochemicznego wodoru wyliczamy ze wzoru:

AA ■ A

M_r

Literatura

[1]    J.Massalski, M.Massalska: Fizyka dla inżynierów, cz.l. WN-T, Warszawa 1975.

[2]    D.Halliday, R.Resnick: Fizyka, t.2. PWN, Warszawa 1984.