skanowanie0036 (26)

18

obszar, jakie występują na nim typowe elementy rzeźby terenu; jeśli na obszarze wystąpiły stanowiska starszych okresów pradziejów /paleolitu, mezolitu/, niezwykle istotne jest zawarcie w opisie stwierdzeń określających, w jakim zakresie występują na obszarze elementy krajobrazu polodowcowego i czy są one miejscem lokalizacji stanowisk;

b.    stwierdzenie, jak przeprowadzono kwerendę archiwalną, co objęła i jakie przyniosła rezultaty;

c.    ocena poznawcza stanowisk, podkreślenie, które z nich zasługują na szczególną uwagę, jakie rokują nadzieje na uzyskanie odkryć, istotnych dla archeologii;

d.    ocena konserwatorska stanowisk, stwierdzenie, które z nich trzeba poddać szczególnie pilnej ochronie konserwatorskiej, czy występują zagrożenia fragmentów lub całości obszaru.

3.    Indeks stanowisk

Dokumentacja powinna zawierać spis stanowisk oznaczonych na mapie wg kolejności numerów na obszarze z wynotowanym numerem stanowiska w danej miejscowości. Każdemu stanowisku z indeksu powinna odpowiadać Karta Ewidencji Stanowiska Archeologicznego. Dla ułatwienia korzystania z dokumentacji wprowadzono także spis stanowisk lub punktów osadniczych z zaznaczeniem chronologii.

4.    Ilustracje

Istotną częścią dokumentacji są tablice z ilustracjami źródeł. Ilustracje sporządzane są w wyborze ukazującym materiał dający podstawę ustalenia chronologii i przynależności kulturowej. Ilustracje nie zawsze są niezbędnym elementem zestawu dokumentacyjnego, bywają bowiem stanowiska, których zróżnicowanie kulturowe i chronologię wyznaczają znaleziska mało charakterystyczne, niekiedy o cechach, których nie można przedstawić na rysunku. Należy wówczas na drugiej /odwrotnej/ stronie Karty Ewidencji zasygnalizować opisowo podstawy określenia chronologii, w dziale "uwagi dodatkowe".

Rysunki powinny być wykonane tuszem, według zasad przyjętych w archeologii, z zaznaczeniem skali i odpowiednią legendą, na kalce technicznej, na arkuszach formatu A 4. Do dokumentacji włącza się ich kserokopie, natomiast oryginały pozostają w archiwum KZA.

5, Karty Ewidencyjne Stanowisk Archeologicznych

Czystorysy Kart wypełnia się dla każdego stanowiska po zakończaniu badań terenowych dla każdego egzemplarza dokumentacji osobno /nie przez przebitkę maszynową/. Karty należy wypełnić na maszynie do pisania, dokładnie wykorzystując wszystkie rubryki i działy. Odstępstwo od tej zasady /np. ominięcie działu lub rubryki/ musi być: uzasadnione w rubryce na stronie drugiej - dane dodatkowe.

Przy wypełnianiu kart stosujemy trzy rodzaje notacji:

a.    wpisywanie danych liczbowych /dział l/,

b.    słownie /rubryki z postulatem bliższego określenia dz. 2, 4, 9, 10/,

c.    zakreślenia znakiem "X" wydzielonych pól w rubrykach po wybraniu cechy /cech/ charakteryzującej dokonaną obserwację.

Karta dzieli się na ' działy", pod którymi rozumie się oddzielone pogrubioną linią fragmenty oznaczone tytułem. Pod określeniem "rubryka" rozumie się? części działów oddzielone równoległymi liniami, wewnątrz działów. Niektóre zespoły rubryk /dział 2/ mają dodatkowe nadtytuły. Karta zawiera 10 działów oraz rubryki literowe umieszczone obok nazwy karty. Powyższe uwagi odnoszą się do pierwszej strony karty. Jej druga strona stanowi układ, który można zagospodarować nie przestrzegając podziału liniowego, niemniej znajduje się na niej miejsce na niektóre niezbędne informacje powiązane z rubrykami strony pierwszej /patrz "Druga strona karty" na końcu rozdziału II/.

Rubryki obok nazwy karty wypełnia się znakiem "X”.

A - oznacza, że karta zawiera informacje pochodzące z danych archiwalnych; zakreślając A należy na odwrocie Karty wynotować skąd pochodzą dane /w części; dane dodatkowe/.