skanowanie0044

170 Alkohol

ny ukończyło 58% spośród tych, którzy rozpoczęli ten program. Odsetek osób,-które ukończyły podstawowy program terapeutyczny w stosunku do wszystkich zobowiązanych, którzy zostali zarejestrowani w zakładach lecznictwa od? wykowego, wynosi 28%.

Coraz częściej słychać głosy postulujące wycofanie się z art. 24 z powodu ni-■klqj skuteczności leczenia osób zobowiązanych i niewspółmiernie wysokich kosztów w stosunku do efektów (sam koszt sporządzania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu może przekroczyć 10 min zł rocznie, posiedzenia gminnych kom iąjl rozwiązywania problemów alkoholowych poświęcone zobowiązaniu do leczenia kosztują podatników dodatkowo około 1,5 min zł rocznie).

Leczenie wbrew woli

Osoby uzależnione od alkoholu mogą zostać przyjęte do szpitala psychiatrycznego wbrew woli jedynie wówczas, kiedy zachodzą okoliczności określone w Ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 roku o ochronie zdrowia psychicznego (Dz, U. Nr Ul, poz. 535).

Art. 23. 1. Osoba chora psychicznie może być przyjęta do szpitala psychiatrycznego bez zgody wymaganej w art. 22 tylko wtedy, gdy jej dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu tej choroby zagraża bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób.

2. O przyjęciu do szpitala osoby, o której mowa w ust. 1, postanawia lekarz Wyznaczony do tej czynności po osobistym jej zbadaniu i zasięgnięciu w miarę możliwości opinii drugiego lekarza psychiatry albo psychologa.

• i. Lekarz, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany wyjaśnić choremu przyczyny przyjęcia do szpitala bez zgody i poinformować go o jego prawach.

4. Przyjęcie do szpitala, o którym mowa w ust. 1, wymaga zatwierdzenia przez ordynatora (lekarza kierującego oddziałem) w ciągu 48 godzin od chwili przyjęcia. Kierownik szpitala zawiadamia o powyższym sąd opiekuńczy miejsca siedziby szpitala w ciągu 72 godzin od chwili przyjęcia, n. Uzynności, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, odnotowuje się w dokumentacji medycznej.

Art. 24. I, Osobu, której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych zagraża bezpośrednio swojemu życiu albo życiu lob zdrowia innych osób, a zachodzą wątpliwości, czy jest ona choru psychicznie, może być przyjęta liaz zgody wymaganą) w art. 22 do szpitalu w celu wyjaśnienia tych wątpliwości.

2. I 'oby t w szpital u, o którym mowa w ust, 1, nie może trwać dłużej niż 1(1 dni.    _ _ i --

3. Do przyjęcia do szpitala, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zasady i tryb postępowania określony w art. 23.

Art. 29.1. Do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta bez zgody

wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie:

1)    której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęde do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, bądź

2)    która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia.

2.    O potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, o której mowa w ust. 1, bez jej zgody, orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby — na wniosek jej małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę.

3.    W stosunku do osoby objętej oparciem społecznym, o którym mowa w ort. 8, wniosek może zgłosić również organ do spraw pomocy społecznej.

Odpowiedzialność kama

Ponieważ osoby używające alkoholu bądź innych substancji psychoaktywnych są bardziej niż abstynenci narażone na popełnianie czynów karalnych, warto wiedzieć co na temat odpowiedzialności za te czyny mówi KodekH kur ny, W 1933 roku nowy Kodeks karny wprowadził zmianę, w myśl której sten po spożyciu alkoholu zaczął być traktowany jako okoliczność obciążające, u nie In godząca. „Pijak stały czy przygodny — za przestępstwo popełnione w stanie alkoholicznego podniecenia będzie odpowiadał tak, jak gdyby je popełnił w ulanie trzeźwym”. Aktualnie obowiązujący Kodeks karny (Dz.U. z dnia 2 sierpnie 11)1)7 roku) przewiduje w art. 31:

(i I. Nie popełnia przestępstwa, kto z powodu choroby psychicznej, upośledzenie umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych nie mógł w ozenie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniom.

| 2. Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznanie znacz w* nie czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ogra nlczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzonie kary.

| 8, PrzopłlÓW 8 I i 8 2 nie stonuje się, gdy sprawca wprawi się w sten nietrzeźwości lid) odurzenie powodujący wyłączenie lub ograniczenie po czytelności, które przewidywał albo mógł przewidzieć.

Kodeks Jednocześnie wyjaśnia w 8 Ml art. I Ifi, że „sten nietrzeźwości w rozu* i ni lit lilu kudekau zachodzi wtedy, gdy 11 > /ewaftuść alkoholu we krwi przekre