020

PIOSENKA DO SNU.

(dla mojej przyszłej żony).

Śpij moje dziócię—matkajoych dzieci, Do mojój piersi przyłóż swą skroń,

Ona twa tarcza,

Ona wystarcza Ci do uścisku.

Gdy w szczęścia błysku Dusza się w duszy stopi i zleci,

A oko w oku, a w dłoni dłoń.

Śpij moje dziócię na mojćm łonie,

To twa rodzina i to twój świat.

Na kruchćj łodzi Pośród powodzi,

Po cichej fali.

Płyniemy dalćj

Ja cię od wichrów piersią osłonię,

Bo ja twój ojciec, przyjaciel, brat.

Ty z twego tronu piękności, cnoty,

Zeszłaś tu do mnie do moich wrót,

Dzielić me troski I nektar boski,

W złotym kielichu Swego uśmiechu,

Lać mi do serca, co zrżą spiekoty,

I krzepić myśli do wyższych cnót.

Dla ciebie pierwsza pieśń nie uczona Którą’ra wyroił w dziecinnych snach,

Na ziemi, w niebie Wszystko dla ciebie, —

Tu moje mienie A tam zbawienie,

Dla ciebie wszystko I — o! błogosławiona Chwilo, gdy weszłaś pod mój skromny dach.

Śpij moje dzićcię — matko mych dzieci Niech cię do raju uniesie sen.

Wiarę niezłomnie O! śnij tam o mnie,

0    mćm kochaniu

1    całowaniu.

A kiedy niebo brzaskiem zaświeci Wróć w me objęcia na padół ten.