0252

V. 4.

SALOMEA.

237

albowiem Konrad poświadczony jest jako żonaty już pod dniem 20 marca 1250 r.^{1 2 3}), przez co przekaz źródeł wielkopolskich co do daty zaślubin zostaje stwierdzony -').

Że Salomea zmarła przed śmiercią męża, i że tenże ożenił się następnie po raz wióry, poświadczają Chroń. Pol. ^:’j i Chroń, princ. Pol.^{4 5 6}). Ostatni ślad jej życia zawiera dokument jej męża Konrada z 19 czerwca 1265 r., w którym wymienioną jest jako świadek-'). W Nekr. Domin. krak.^G) zapisano pod dalą 30 marca: Salomea ducissa Maioris Glogoeie 1265. Ze względu na przytoczony co dopiero dokument, niniejsza data utrzymać się nie da, żyła bowiem Salomea niewątpliwie jeszcze po 30 marca 1265 r. Nekr. Domin. krak. zawiera zresztą niemal bez wyjątku błędne daty nekrologiczne, dlatego i do niniejszej nie ma potrzeby przywiązywać jakiejkolwiek wagi^{7 8 9 10}), zwłaszcza, że i data dzienna jej śmierci, zawarta w innem, wiarogodniejszem źródle, jest odmienną. W Nekr. Klar. wrocł. *) zapisaną jest mianowicie śmierć Salomei pod datą miesiąca kwietnia. Celem ustalenia końcowej granicy terminu jej śmierci nie można opierać się -’) na wiadomości Długoszaⁱⁿ). według którego Konrad wstąpił w powtórne związki małżeńskie r. 1271; Długosz nie miał tu bowiem pod ręką jakiegoś wcześniejszego, wiarogodnego przekazu, a wiadomość jego polega tylko na nieporozumieniu. Podaje on, że drugą żoną Konrada była Brygita, córka Dytryka, margrabiego miśnijskiego. Pochodzenie określone trafnie, ale imię błędne; w rzeczywistości bowiem owa druga żona nazywała się Zofią. Miał jednakowoż Dytryk miśhijski inną córkę. Brygitę, która była drugą żoną Konrada I. margrabiego brandenburskiego, żonatego w pierwszem małżeństwie z Konstancyą, córką Przemysła I (V. 6.) Identyczność imion obu Konradów, fakt, iż obaj w drugiem małżeństwie mieli za żony dwie córki Dytryka miśnijskiego, jak niemniej, iż obaj pierwszym ślubem pojęli księżniczki z rodu Piastów, tłomaczą dostatecznie powód nieporozumienia, ale podają zarazem w zupełną wątpliwość datę Długosza, dotyczącą drugiego małżeństwa Konrada głogowskiego. Również bezpodstawną jest wiadomość Minsberga¹¹). jakoby Salomea zmarła r. 1271. która niewątpliwie skombinowaną

1

Por. Gams. £eries episcoporum 801. — -) Dale tę przyjmują Grotefend, Stammtafeln I. 80; Griinhiigcn. Schles.

2

I    te". 1. 81.2; Perlbach. Preuss.-Poln. Stud. I. 11 i inni. Naruszewicz. Hist. nar, poi. IV. i) ma rok 1251. — #i Mon. Pol. HI. (151. — 4) (bid. 111. 494. — ■’>) Griinhagen. Schles. Reg- II. 136. — ⁽>; Zeissberg, Klein. Geschiehlsę. 145. — “) .Nekrolog ten, wydany przez Zeiss b erga tylko w wyciągu, spisany został w r. 1615 przez Waleryana Litwina (Lithnanidem) przeora konwentu, er octuslis obllgatlonum, consilicrum, regestrornm mamtscriptis codicibus, prz< z co wwkłuczonoin zostaje przepuszcze

3

nie, jakoby za podstawę służy) mu jakiś nekrolog dawniejszy. Już sam ten wzgląd podaje w wątpliwość wiarogodność. przeka

4

zanych tu dat nekrologicznycli. Hardziej jeszcze traci nekrolog na wartości, jeśli porównamy jego daty z innenii wiarogodnemi źródłami. Ograniczając się do samych tylko zapisek o Piastach, -wykazać można, że wszystkie daty, które skontrolować się dadzą

5

skądinąd, z wyjątkiem jednej tylko o Leszku Czarnym (1561, są tu błędne. Prócz niniejszej, o Salomei, błędną jest data śmierci

6

II    maja Aleksandry, żony Ziemowita IV mazowieckiego (148), 9 czerwca Włodzisława Łokietka (151). 11 grudnia Perejasławy,

7

żony Ziemowita 1 mazow. (160). Pod datą 18 czerwca zapisano: Sermissimus rtx Połoninę Kaumirm (151). a pod dalą 28 gru

8

dnia: Castmirm rtx Polonia* (168); jedna z tych zapisek może być odniesioną tylko do Kazimierza Wielkiego, druga tylko do Kazimierza Jagiellończyka, ale do któregokolwiek z nich odniesiemy którąkolwiek, zawsze data będzie biedną. Nawet Jagiellonowie nie mają tu dobrych dat nekrologicznych. tak n. p. Włodzislaw Jagiełło przytoczony pod dniem 15 maja 049). Stąd wynika, że zabytek ton zawiera tylko daty kommemoracyi, obrane bądź to zupełnie dowolnie, bądź też conajwięce) zastosowane do dat pewnych dokumentów, jak to zresztą trafnie przypuszczał już Zeissberg (138. 139) — 8) Nekrolog ten nie jest dotąd drukiem ogłoszony; korzystał z niego Grotefend w swoich Stammtafeln i wyjął zeń kilka dat, nie podając jednakowoż bliższego opisu tego zabytku, ani jego charakterystyki. Uprzejmości prof. dra A. Wagnera w Wrocławiu zawdzięczam bliższe o nim daty. które niniejszem podaję. Nekrolog należał dawniej do zbiorów Senitza, gdzie był opatrzony sygnatur;; /:. l/endsc/tr. I. 43. obecnie zaś znajduje się w archiwum państwowem w Wrocławiu i nosi sygnaturę D. 2; d. Nie jest to orygin-ł. lecz wyciąg, spisany w XVIII we z dawniejszego, a może kilku osobnych dawniejszych nekrologów Klarysek wrocławskich. Wyciąg składa się z kilku części Część pierwsza podaje spis zakonnic, zmarłych na zarazę morową w czasie od 23 czerwca 1507 r. do 26 września 1509 r.. następnie zaś spis zakonnic, zmarłych w czasie od r. 1513 do 9 maja 1590 r. Część druga nosi napis: Solidno sorarum i t. d., i podaje spis zakonnic, zmarłych od 28 grudnia 1609 r. do 29 grudnia 1698 r. Część trzecia, zatytułowana również: SyUabus sororum i t. d., zawiera spis zakonnic, zmarłych od 25 stycznia 1701 r. do 26 maja 1716 r. Dopiero polem następuje wyciąg z średniowieczni go nekrologu, w którym jednakowoż nie podano dat dziennych śmierci, lecz jedynie daty miesięczne, a to w ten sposób, że pod każdym miesiącem ściągnięto w jedno zdanie -wszystkie w czasie tym zmarłe osoby. Imiona tych osób podawane są -w czwartym przypadku, jako zależne od słów dopisanych na marginesie: Munda robis. Prócz zapisek o Piastach śląskich, jest

9

tu wymienionych kilku innych, którymi zajmuje się Genealogia niniejsza, wszyscy zaś podani są pod miesiące 11 kwietniem.

10

Odnośna zapiska brzmi w całości: (Munda vobis) Ducissam Salomon Glogoviensem (niniejsza Salomea), Ducissam (lertrudhi nr Mossovia (VI. 8.) Ducem Bolesława e.x Burgundia (sic). — 9) Jak to czyni Grotefend, Stammtafeln I. 30. — 16) Hist. Pol. 11. 421. —

11

ⁿ) Gesch. v. Glogau I. 47.