0007801

( 112 )

Da.

(lżeniem swego ludu, czego przyczyną byli ich nieprzyjaciele i tak daleko im szkodzili, opłakiwał rzewnie po całych dniach te szkody ludu swego przez przeciąg trzech tygodni i czynił najsurowszą pokutę. Przy schyłku swego życia, udał się do jednego miasta w bliskości rzeki Tygru, tam ostatnie miał widzenia sobie objawione. Jest mniemanie, iż on umarł w siedmdziesią-tym ósmym roku swego wieku, przy końcu panowania Cyrusa. Pak wysoce ten prorok był poważany jeszcze za życia swego , iż to poszło w przypowieść: » Więcżc mędrszy jesteś od "Daniela*. Tak mówił, niby żartując, Ezechiel do króla Tyru; i na drugim miejscu tegoż proroka Bóg mówi. "Jeżeli się znajdują w pośród ¹¹ miasta trzy osoby, mające zasługi Noe » go, Daniela i Joba, ocalą dusze swoje od niebezpieczeństwa" . Żydzi niektórzy chcieli uchylić Daniela z liczby proroków, ale ten ich wstręt ku niemu ztąd najwięcej pochodzi, iż widzą jak nader jasno przepowiada Chrystusa, i z wszelką dokładnością wyszczególnia czas jego przyjścia. Porliryusz sławny nieprzyjaciel naszej religii przerażony jasnością proroctw Daniela, twierdzi raczej, że to jest historya, i uważa je, jako dzieło zwodziciela jakiegoś, który to zdawał się przepowiadać , na co sam pierwej patrzał. Ś. Hicron. w przedmowie nad tym prorokiem.

DAPHEA. Podnieta. Stanowisko Hebrajczyków, na które przybyli z pustyni Cin i zkącl udali się do Alus. Numer: 33. Cap.

DARYUSZ. Oświecający się. Czytamy o wielu monarchach tego imienia

D a.

w historyi, my ograniczamy się przestając na wspomnieniu tych , o których mówi pismo. Daryusz Mcdus, jest ten sam co Ciassar syn Astiaga, wuj Cyrusa. Ten xiążę wstąpiwszy na tron Babilonii, r. ś. 3442 wybrał sto dwadzieścia Satrapów do zarządzania ró-żnemi prowineyami swego państwa, nad któremi wyznaczył trzy xiążęta, którćm oni winni byli zdawać rachunki. Daniel był jednym z tych trzech xiążąt,.i zamyślał król postanowić go najwyższym rządzcą całego swegokró-lestwa, ale że Satrapi przez zawiść tego niecicrpieli, zmówili się na jego zgubę. Wymogli na królu by ogłosił wyrok, którym by zakazano było wszystkim , by nikt nieważył się czynić modlitw jakichkolwiek w przeciągu dni trzydziestu , i prosić kogo innego o co, prócz samego króla, pod karą wrzucenia do jaskini lwów na pożarcie. Daniel trzy razy na dzień, jako był zwykł, nieprzestawał czynić modlitw Bogu. Nicprzzyjaciele jego dostrzegając go w tern, donieśli to królowi i wymogli na nim by go skazał na wrzucenie do owej jaskini. Nicmógł się król uchylić od tego, bo to przechodziło jego władzę, iżby mógł cofnąć wyrok raz uchwalony od Medów i Persów; strapiony Daryusz utratą Daniela, udał się nazajutrz z rana do jaskini, a znalazłszy go pomiędzy lnami żywego, wyswobodził go z niej i natychmiast rozkazał wrzucić w nią jego oskarżycielów, z ich żonami i dziećmi, którzy wszyscy rozszarpani od lwów i pożarci zostali. Za panowania tego monarchy Daniel miał owe sławne widzenie siedmdziesiąt tygodni, po których upłynieniu Chrystus miał bydż

Da.

( 113 )

Da.

na śmierć skazany, oraz i widzenie o prześladowaniach, które Antyoch Epifanes miał wzniecić przeciw żydom. Daryusz Medns umarł w Babilonii r. ś. 3456. Daniel. Cap. 6. et Cap. 9.

DARIUSZ. Syn llistaspa, złączył się ze sześcią znakomitszymi z pomiędzy panów Perskich, na obalenie tyra-nij Magów i zabicie oszusta Smerdis, który sobie przywłaszczył koronę w Pcr-syi. Skoro ci sprzymierzeńcy przywiedli do skutku swe zamiary, Daryusz był uznany królem od wszystkich innych, r. ś. 3483. Drugiego roku panowania tego króla, żydzi ośmieleni napomnieniami proroków Aggeusza i Zacharyasza, zaczęli robotę około budowli kościoła; które to dzieło przymuszeni byli przerwać za czasów Cy-rusa. Nieprzyjaciele wszelkiego używali sposobu do przeszkodzenia im, lecz oni wsparci powagą królewską, kończyli rozpoczęte dzieło. Babilonia dawniej królowa narodów, widząc się przywiedzioną do drugiego rzędu miast, przeto iż królowie Persów przenieśli stolicę do Suzy miasta swego królestwa; to pyszne miasto niemogąc znieść tego swojego upokorzenia, zbuntowało się; Daryusz obiegł je swćm wojskiem, po dwudziestu miesiącach oblężenia do-bydź go jednak niemógł, ponieważ Ba-bilończykowie przed podniesieniem rokoszu, opatrzyli się w żywność na kilka lat; oprócz tego, aby im nie brakło żywności, postanowili pozabijać wszystkich, którzy nie byli zdatni do obrony. Pozabijali więc w jednym dniu: starców, niewiasty ! dzieci,zostawiwszy sobie tylko niektóre żony piękne, które kochali. Daryusz użył podstępu, i hy-trości Zopyra jednego z swych wo-Dyk, Bibo, Tom I, dzów, który urżnąwszy sobie uszy, nos, i inne części ciała ponarzynał, wpuszczony był do Babilonii, niezmiernie żalił się na Daryusza, czem zjednał sobie zaufanie u mieszkańców, którego użył na poddanie miasta panu swemu. Tak więc ziściły się na nowo przeciw temu występnemu miastu przepowie-dzenia, którcmi Bóg natchnął swoich proroków. Jest pospolite zdanie, iż hislorya Estery, ściąga się do czasów panowania Daryusza syna Istaspa, któ rą odsyłają do królestwa Artaxerxa Lon-gimana. Isaiae. Cap. 47. Jerem. Cap. 11 et Si. Ilerodot., Incliing. Sf.

DATIIAN. J¹rawo. SynEliaba, był jeden z tych, którzy podnieśli rokosz z Korę i Abironcm, na wyzucie z władzy Mojżesza i Aarona, którą im Bóg nadał nad swoim ludem. Dalhana i wspólników jego, ziemia żywych pochłonęła i żywi do grobu wstąpili r. ś. 2552. Numer. Cap. 16. Psalm. 105.

D ATH EM A. Pr zygoto wanie prawa. Twierdza kraju Galaad, na granicach Arabii, sławna mężnem wytrzymaniem napadów wojska Tymoteusza. Ten wódz wiedząc o tćm, iż Juda Macha-beusz przeprawił się za Jordan, by powrócił do Jeruzalem, korzystał z oddalenia się jego, i pustoszył tak srodze okolice kraju Galaad, iż przymusił żydów do zamknięcia się w Dathcma; ztamląd pisali do Judy donosząc mu o tych nieszczęśliwościach, do których przywiedzeni byli, i o potrzebie spiesznego dania sobie posiłku, którego potrzebowali. Juda wprędce stanął na czele ośmiu tysięcy uzbrojonego ludu, przeszedł Jordan, i przybył w pomoc oblężonym , na odparcie nieprzyjaciół, którzy opasali fortece, a niedając im 15