12210 skanuj0054 (5)

58 3. Metody badań geografii turyzmu

McAllister, Klett 1976]. Co prawda od jakiegoś czasu w badaniach nad turyzmem można dostrzec pewien odwrót od posługiwania się metodami ilościowymi - na rzecz analizy jakościowej z sięganiem do metodologii socjologicznej, psychologicznej i etnologicznej, jak również z wykorzystaniem teorii ekonomii politycznej i zarządzania - ale nadal niektórzy autorzy korzystają z wyżej wymienionych technik [np. di Benedetto, Bojanie 1993].

Spośród polskich autorów stosujących metody ilościowe w badaniach z zakresu geografii turyzmu można wymienić np. wspomnianego już A. Gadzojanisa [1977], J. Grocha [1991], A. Jackowskiego [1981], A. Kowalczyka [1994] i J. Warszyńską [1974]. Przegląd niektórych technik ilościowych stosowanych w geografii turyzmu zawiera również praca A. Matczaka [1992].

W geografii turyzmu najpopularniejszymi kierunkami badawczymi są podejścia klasyczne i neopozytywistyczne, dlatego większość miar statystycznych służących analizie zebranych informacji ma postać prostych miar i współczynników, najlepiej opisujących badane zjawisko. Jednym z najczęściej stosowanych współczynników jest tzw. wskaźnik Baretje’a i Deferta [Defert 1960] świadczący o sto-j pniu rozwoju funkcji turystycznej (wartość wskaźnika Tf(t) powyżej 100 informuje o rozwiniętej funkcji turystycznej):

jjPSP

gdzie: L - liczba miejsc noclegowych na danym obszarze, P - liczba ludności na danym obszarze.

W zmodyfikowanej wersji wskaźnik Tf(t) ma postać następującą [Warszyóska, Jackowski 1978, 66]:

Tf(t) =

L-100 Po + kL

gdzie: L - liczba miejsc noclegowych na danym obszarze; Po - liczba ludności na danym obszarze nie pracującej w usługach turystycznych; k - wskaźnik ludności zatrudnionej w usługach turystycznych, uzależniony od liczby miejsc noclegowych i kategorii hoteli (zawiera się od 0 do 1, a dla hoteli klasy Lux wynosi 1).

Innymi współczynnikami stosowanymi w geografii turyzmu są wskaźniki intensywności ruchu turystycznego na danym obszarze [Warszyóska, Jackowski 1978, 66]:

.j. liczba turystów x 100

liczba stałych mieszkańców

liczba osobonoclegówx 100 liczba stałych mieszkańców

liczba osobonoclegów (w okresie i) liczba miejsc noclegowych (w okresie i)