12276 s11 (10)

Rozmieszczenie przyrządów pokładowych w drugiej kabinie:

1 — butla tlenowa, 2 — zawór awaryjnego dopływu tlenu, 3 — aparat tlenowy, 4 — dźwignia „gazu”, 5 — przycisk włączania telefonu pokładowego SPU, 6 — przycisk włączania nadajnika radiostacji, 7 — lewa lampka UFO. 8 — dźwignia zaworu odcinającego paliwo (przeciwpożarowego), 9 — dźwignia hamowania silnika, 10 — pedały, 11 — drążek sterowy, 12 — dźwignia hamowania kół, 13 — przycisk zaworu do likwidowania ei*nt*r»ia powietrza w cylindrach hamulcowych kół podwozia, 14 — zawór awaryjnego wypuszczania podwozia i klap, 15 — dźwignia awaryjnego wypuszczania podwozia, 16— prawa lampka UFO, 17 — gniazda do wtyczek telefonu i laryngofonu, 18 — pistolet sygnałowy (rakietnica), 19 — pary bezpieczeństwa pilota, 20 — miska fotela pilota, 21 — lampka oświetlenia kabiny, 22 — przełącznik iskrowników, 23 — przełącznik zapłonu „kabina pierwsza — kabina druga", 24 — regulator oświetlenia kabiny, 25 — wskaźnik ciśnienia tlenu, 26 — wskaźnik przepływu tlenu, 27 — wskaźnik ciśnienia ładowania (manowakumetr), 28 — prędkościomierz, 29 — zakrętomierz, 30 — obrotomierz, 31 — zakrętomierz, 32 — uchwyt awaryjnego zrzutu ruchomej części osłony kabiny, 33 — busola, 34 — zegarek AWRM, 35 — wariometr, 36 — trój wskazówko wy kontroler pracy alwiltł, 37 — sztuczny horyzont, 38 — termometr głowic cylindrów, 39 — wskaźnik ciśnienia w instalacji powietrznej, 40 — dźwignia napędu ruchomego nawiewnika powietrza do wentylacji kabiny, 41 — ramka do wykresów poprawek, 42 — zamek kabiny

Natomiast wychylenie pedału powodowało „odpuszczenie” hamulca na przeciwległym kole, a w konsekwencji zakręt samolotu w kierunku wychylenia steru kierunku.

Do kontroli położenia podwozia zastosowano podwójną sygnalizację: elektryczną — w postaci dwóch zielonych lampek, które zapalały się w kabinie po wejściu podwozia na zamki w położenie wypuszczone, oraz mechaniczną — wskaźników w postaci prętów wystających z górnej powierzchni skrzydła przy podwoziu wypuszczonym. Z chwilą wciągnięcia podwozia wskaźniki chowały się w skrzydła. Byty one dobrze widoczne z obu kabin załogi. Kółko ogonowe, nie chowane w locie, miało amortyzację o!ejowo-powietrzną goleni. Pneumatyk miał wymiary 255 X 110 mm i był mocowany w widłowym uchwycie przykręconym do goleni. Kółko ogonowe samoczynnie blokowało się wzdłuż esi podłużnej samolotu przy wychyleniu steru wysokości w górę o kąt 5—6° od położenia neutralnego.

STEROWANIE. Jak-11 miał podwójny układ sterowania, pozwalający na pilotowanie samolotu zarówno z pierwszej jak i drugiej kabiny (loty samodzielne z drugiej kabiny były zabronione). W przedniej kabinie zastosowano drążek sterowy

11