21053 stronaH (3)

Akwarium morskie i jego oprzyrządowanie

Rurki z tworzywa sztucznego zamiast gumowych wężyków

Od pewnego czasu do łączenia akwariów i zestawów filtracyjnych, ale także do łączenia zbiorników, używa się rurek z tworzywa sztucznego (twardego PCV). Ten rodzaj połączeń jest znacznie bezpieczniejszy i trwalszy niż połączenia za pomocą gumowych wężyków. Rury po sklejeniu łączą się ze sobą w nierozerwalny sposób. Natomiast gumowe szlauchy zużywają się wraz z upływem czasu, stają się kruche i łamliwe, a to z łatwością może doprowadzić do powstania licznych nieszczelności. Dlatego niemal wszystkie nowoczesne zestawy do filtracji wody są montowane przy użyciu rur z tworzywa. Oprócz rur z PCV produkuje się także ogromną liczbę różnorakich złączek i kolanek, które umożliwiają zbudowanie praktycznie każdego układu.

Na początku przytnijmy plastikowe rury na wymaganą długość.

W tym celu posłużmy się zwykłą piłką z brzeszczotem przystosowanym do cięcia tworzyw sztucznych. Powstające ostre i wystrzępione brzegi rury wyrównuje się papierem ściernym. Przy okazji tej pracy nadamy szorstkość sklejanym powierzchniom. Przyszłe miejsca klejenia odtłuszczamy specjalnym preparatem oczyszczającym. Następnie składamy całą konstrukcję zbudowaną z potrzebnych nam zaworów, dwuzłą-czek i kolanek. Wszystkie części sklejamy dopiero wtedy, gdy są już dobrze dopasowane. Do łączenia rur używa się specjalnych klejów przeznaczonych do klejenia twardego PCV (np. Tangit). Na klejone powierzchnie rurki nanosimy cienką warstwę kleju, a później wciskamy ją w przeznaczone dla niej kolanko. Sklejane elementy natychmiast ustawiamy we właściwej pozycji. W ciągu kilku sekund obie części zostaną ze sobą połączone w bardzo trwały sposób. Teraz jakiekolwiek korekty nie będą już możliwe. Każdy błąd przy tworzeniu systemu rur będzie nas wiele kosztował, ponieważ źle sklejoną złączkę można już tylko odciąć piłką i zastąpić nową.

Jeśli w szybach akwarium chcemy umieścić przepusty umożliwiające przelewanie się wody do zbiornika filtra, a później jej powrót do akwarium, to w przewidzianych do tego celu otworach musimy zainstalować odpowiednie złączki z niezbędną tu uszczelką (silikonową taśmą uszczelniającą).

Przepust musi być absolutnie szczelny, ponieważ po sklejeniu również i jego nie uda się już przekręcić.

odpieniacza trafia unoszący się na wodzie kożuch - ciągliwa, przezroczysta warstwa brudu, kwasów tłuszczowych, kurzu, produktów rozpadu białek i bakterii. Poza tym przez przelew wydostaje się zawsze tylko tyle wody, ile tłoczy jej od dołu pompa. Jeśli dobrze zmierzymy ilość wody w zbiorniku zapasowym ustawionym w szafce pod akwarium, to woda z naszego akwarium nigdy się nie przeleje. Odpowiednio dobrany szyb przelewowy nigdy się nie zaczopuje i nie stanie się źródłem potencjalnego zagrożenia.

Inne zalety przelewu powierzchniowego: poziom wody w akwarium ciągle będzie taki sam. Na szybach zbiornika tworzy się niewielka ilość złogów wapna i soli. Wodę uzupełniającą straty spowodowane parowaniem można wlewać do zbiornika ustawionego w szafce, a nie bezpośrednio do akwarium. Dzięki temu oszczędzimy przede wszystkim wrażliwe gatunki osiadłych bezkręgowców, które często nie tolerują świeżej słodkiej wody.

Podczas karmienia musimy na krótko wyłączyć pompę, gdyż w przeciwnym razie pływający na powierzchni wody pokarm zostanie szybko zassany i przepompowany do filtra. Dlatego dobrze jest zaopatrzyć pompę w stosowny przełącznik. W przypadku niektórych przyrządów sterujących (Tunze Power-timer i podobne) przewidziano już takie wyłączenie pompy, które przerywa jej pracę w czasie karmienia.

W zbiorniku filtracyjnym stojącym w szafce można również umieścić urządzenia grzewcze i odpieniacz. We wnętrzu akwarium pozostaną wtedy tylko pompy odpowiedzialne za dodatkowy ruch wody i filtrację szybkosączą-cą. Pod żadnym pozorem nie wolno nam rezygnować z filtrów szybkosączących, ponieważ przelew powierzchniowy nie usunie ze zbiornika ciężkich, opadających na dno cząsteczek