22958 Mikrobiologia3

1 00 Zakażenia grzybicze u zwierząt

Fotografie 15, 16. Dermatofitoza u psa. Najbardziej narażone są zwierzęta młode Źródło: http://www.editoraguara.com.br/cv/anol0/cv56/dermatof.jpg

również krost}', strupy i pęcherzyki z umiarkowanym wysiękiem. U zwierząt domowych nie ma znaczących różnic w obrazie klinicznym grzybic wywoływanych przez różne dermatofity. Grzybice mają skłonność do nawrotów.

U psów i kotów zmiany najczęściej zlokalizowane są na szyi i głowie w okolicach oczu (fot. 17) i nozdrzy, a także na kończynach. Infekcji grzybiczej może towarzyszyć świąd., stąd też możliwe są towarzyszące uszkodzenia mechaniczne skóry.

Fotografia 17. Dermatomikoza u kota Źródło: www.fabcats.org/ringworm.html

Najczęściej izolowanym dermatofitem u psów i kotów jest Microsporum canis. Grzyby te izolowane są ze zmian skórnych u kotów (fot. 18) w wysokim procencie w zależności od cytowanych źródeł - od 40 do blisko 100%. Odsetek izolacji od zwierząt klinicznie zdrowych wynosi, również w zależności od cytowanych źródeł, od 0, poprzez 2,1 do 18,5%. Niektórzy autorzy stoją wręcz na stanowisku, że Microsporum canis jest składnikiem normalnej bioty skórnej u kotów. Stwierdzono szczególną predyspozycję do zakażeń Microsporum canis zwierząt młodych - poniżej pierwszego roku życia, a także u kotów ras długowłosych, szczególnie perskich. Nie stwierdzono zależności częstości izolacji od pici. Natomiast sezonowość występowania mikrosporozy i jej nasilenie w okresie późnej zimy, wiosny i jesieni potwierdza wielu autorów. Źródłem zakażenia są najczęściej inne chore zwierzęta, ale stwierdzono również dużą odporność zarodników obecnych w środowisku na wysychanie.

Fotografia 18. Zmiany ogniskowe w przebiegu zakażenia Microsporum canis u kota (z archiwum A. Glassgal)

W badaniach przeprowadzonych w klinice weterynaryjnej pobierano wymazy z podłogi, a następnie posiewano je na podłoża hodowlane. Stwierdzono obecność zarodników dermatofitów. w wysokim odsetku pobranych próbek. Zarodniki dermatofitów przeżywają z reguły również przez bardzo długi okres (1,5 roku lub nawet dłużej) na powierzchni dywanów, mebli tapicerowanych lub na tkaninach. W glebie okres ten może być jeszcze dłuższy.