25718 PICT0004 (12)

21 lipca

Z okna autobusu: sztandary potykane przez wiatr l mężczyzna w drelichu, który zapala znicz: na próbę, ale tłusty dym jest prawdziwy l miękko wstępuje w powietrze i pocięte liniami granic. Jeszcze tutaj, po tej stronie lipca, gdzie dopierowclska się drewniany język dekretów I: już tutaj: pod płaskim, śliskim od potu stoócem, w skórzanych ubraniach, z założonymi - na kark - rękami, w okopach z papieru, w otwartych ustach, w których znikamy, podnosząc szklanki I głos. Już tu. 1

Wiersz doraźny

Pawiowi Majowi

W Pięciu Stawach, w schronisku, przy śniadaniu ktoś nieznajomy podaje ci ulotkę (gołąbek pokoju składa skrzydła na znak wyciągniętych palcdw). Blat stołu, czujny nawet tutaj, unosi się. przecina twarze Polaków. Niemców i pewnego Węgra, który ma do odsiedzenia jeszcze dwa i pół roku.

(87)

19