19994 IMG764

Seksualność i nowy styl życia ruchu hipisowskiego

Seks jako artykuł konsumpcyjny stanowi produkt drugiej rewolucji przemysłowej, a wpływ konsumpcji seksualnej, jeżeli o jakimkolwiek wpływie możemy mówić, był konserwatywny: w każdym razie nie był w żadnym wypadku rewolucyjny ani pod względem politycznym, ani rozwoju osobowości. (Opozycja wobec nowych seksualnych zwyczajów brała się - i nadal się bierze - ze strony starszych przedstawicieli klas niższych i średnich, którzy nie byli wystarczająco zamożni, aby móc uczestniczyć w nowej konsumpcyjnej kulturze, a przeto czuli się tym stanem rzeczy dotknięci. Ale sam ten fakt. że przeciwnicy rewolucji seksualnej byli reakcyjni pod względem politycznym, nie oznacza wcale, iż sami promotorzy i uczestnicy nowej konsumpcji seksu byli rewolucyjni i postępowi.) Również sam konsumpcyjny sektor ruchu wyzwolenia seksualnego nie reprezentuje całości tego ruchu. Obok większości, która została ukształtowana zgodnie z konsumpcyjnym wzorcem osobowościowym, istnieje również mniejszość, która przedstawia obraz zupełnie odwrotny. Mniejszość ta. składająca się głównie z hipisów ora2 części radykalnego skrzydła młodzieży, mieści w sobie również nurt radykalnych krytyków kultury konsumpcyjnej oraz ukrytych za nią poglądów i praktyk życiowych. Nurt ten protestuje przeciwko reifikacji człowieka, przeciwko przekształcaniu go w „konsumującą rzecz”. Jego przedstawiciele nienawidzą alienacji, braku radości, idolatryjnego podporządkowania się rzeczom, sloganów oraz syntetycznej osobowości. Są oni również przewrażliwieni, aż do granic alergii, na punkcie wszelkiego pozerstwa i pokrętnego języka. A przede wszystkim są głodni życia: chcą przede wszystkim być. a nie tylko mieć i używać. Ponieważ są zaangażowani politycznie, potrzebują takiej kultury, w której życie panuje nad śmiercią, a ludzie panują nad rzeczami.

Powstrzymam się tutaj, od, nienależącej w tym kontekście do sprawy, krytyki mchu wyzwolenia seksualnego, szczególnie za jego klęskę poniesioną przy próbie ukształtowania jakiegokolwiek stylu życia, przez tych dzisiaj już z górą trzydziestoletnich ludzi, lub za ich uzależnienie się od narkotyków, za ich zerwanie z tą samą tradycją, której byli wytworem, za ich niezdolność znalezienia i przeprowadzania syntezy pomiędzy neomatriarchalnym. anarchistycznym poczuciem równości i uczestnictwa w rozruchach a neopatriarchalną akceptacją racjonalnego autorytetu, porządku struktury i pewnego poziomu organizacji. Co więcej, wydaje się. że ich bierność ukształtowała ich jako konsumentów z niskiego poziomu dóbr materialnych, i przynajmniej niektórzy z nich wykształcili nekrofilijno-destrukcyjne cechy charakteru. Jednakże, niezależnie od tego wszystkiego. dla wielu z nich przyjemność seksualna jest radością i stanowi przede wszystkim wyraz silnej potrzeby afirmacji życia. Jest ona wyrazem miłości życia, chociaż być może nie chodzi tutaj o miłość, jakiej można oczekiwać w życiu

ma ^zęns m. Seksualność jest aspektem istnienia, nie posiadania, a dzięki przezwyciężeniu ciążącego nad seksem stygmatu. u jego praktykujących zwolenników, wyłączonych ze świata konformistycznych układów, pozbawiona zostaje lubieżności.

Aby zrozumieć hipisów (określam ich ogólnie jako grupę, która przyjęła podobny styl życia i podobną filozofię, oraz wyznaje radykalną filozofię polityczną), należy pojąć istotę ruchu hipisowskiego: prawdziwie religijnego ruchu masowego, być może jedynego, znaczącego ruchu naszych czasów. Jest to oczywiście ruch nieteistyczny, chociaż opiera się na wierze w miłość i życie, w równość i pokój. Pozostaje on w całkowitej opozycji do ukierunkowanego na konkretne cele kultu maszyny. Opiera się na wspólnie podzielanym entuzjazmie i na pewnych rytuałach. Sposoby ubierania się i noszenia fryzur są nie tylko wyrazem protestu przeciwko poważanej klasie średniej, ale również stanowią powszechny rytuał, dzięki któremu członkowie nowej religii wzajemnie się identyfikują. Sądzę, że to samo możemy w pewnym stopniu odnieść do brania narkotyków. Zażywając je. hipisi sięgają po duchowe przeżycie w sposób „natychmiastowy", i w ten sposób przyczyniają się do utrwalenia kultury konsumenckiej. Ale branie narkotyków jest również powszechnym rytuałem, który pozwala wyznawcom nowej religii na przeżywanie poczucia więzi i solidarności. Od 300 do 400 tysięcy entuzjastów zebranych w stanie Nowy Jork oraz 200 tysięcy zgromadzonych na wyspie Wight latem 1969 r. przedstawiało imponująco siłę tego ruchu. Nie tylko liczba osób. które zebrały się. aby wysłuchać swoich ulubionych artystów, ale również panujący porządek, brak agresywności, ogólna życzliwość oraz dobry klimat psychiczny utrzymujący się w najbardziej denerwujących warunkach, wszystko to stworzyło nową duchową atmosferę, która w widoczny sposób wywarła silne wrażenie na miejscowych, konserwatywnych wieśniakach i wzbudziła ich życzliwość i sympatię. Jeżeli chodzi o religijny wymiar ruchu, to happening ów nie był czymś więcej niż masową pielgrzymką na koncert, ze wszystkimi towarzyszącymi temu cechami przeżywanych wspólnie intencji, zainteresowań i uczuć. Jednakże biorąc pod uwagę istotne ograniczenia ruchu hipisowskiego oraz siłę panującej w nim idolatrii. sądzę, że jest rzeczą bardzo wątpliwą, aby ten ruch mógł przetrwać.

Seksualność i psychoanaliza: znaczenie Wilhelma Reicha

Po dokonaniu rozróżnienia między rewolucją seksualną jako częścią konsumpcyjnej kultury z jednej strony, oraz jako częścią rewolucji na służbie życia z drugiej, podejmiemy raz jeszcze problem stosunku tego zagadnienia do psychoanalizy. Aczkolwiek niezmieniony pozostaje fakt, na co zwróciliśmy uwagę już wcześniej, iż Freud nie darzył sympatią swobodnych zwyczajów seksualnych i byłby