briamy pięć czynników, które mogą doprowadzić do poparzenia skóry: wysoka lub temperatura, światło słoneczne albo zimne źródło promieniowania nadfioletowego, ■chemiczne, elektryczność oraz tarcie. Stopień oparzenia ocenia się na podstawie licz-fendzonych warstw skóry.
^Bdżniamy 4 stopnie oparzenia:
- uszkodzeniu ulega powierzchowna warstwa skóry - naskórek. Objawami są piekący Halny ból i zaczerwienienie skóry.
uszkodzenie obejmuje dwie wierzchnie warstwy skóry, natomiast włosy i gruczoły i- łojowe pozostają nienaruszone. Występuje częściowa martwica naskórka, rumień, ^■wrzęk, ból. Na skutek uszkodzeń naczyń krwionośnych, wydzielający się płyn i tkankowy tworzy pęcherze pod naskórkiem, wypełnione przejrzystym płynem tzw.
■ płynem surowiczym. Zachowanie się nieuszkodzonych mieszków włosowych jest bardzo istotne, gdyż gojenie się tych oparzeń polega na pokrywaniu się ran naskórkiem,
: powstającym z podziałów komórek nabłonkowych tychże mieszków.
• ni°-zniszczeniu ulega również tkanka podskórna wraz ze strukturami dodatkowymi. !> Skóra jest szara i zwęglona, martwe tkanki tworzą suchy strup. Oparzenie jest ' niebolesne, gdyż sięga głęboko i zniszczone zostały receptory bólowe. Wyleczenie tego
■ typu oparzeń jest już tylko częściowe, a na skórze pozostają rozległe, głębokie blizny.
• IV0 - to rozległa martwica obejmująca również głębiej położone narządy.
Pojedyncze oparzenie może być połączeniem kilku wymienionych rodzajów. Rozmiar ■szkodzai zależy od temperatury działającego czynnika, jego rodzaju i czasu działania. Ciężkość oparzenia i jego wpływ na cały organizm zależy od stopnia i rozległości oparzenia. Do najgroźniejszych należą oparzenia brzucha, podbrzusza oraz głowy, gdyż najczęściej wywołują objawy wstrząsu. W następstwie oparzenia znika rola ochronna naskórka i skóry - bakterie łatwiej wnikają do głębiej położonych tkanek. Przy rozległych i ciężkich oparzeniach oprócz w/w zmian występują również zaburzenia ogólne, odpowiadające objawom wstrząsu pourazowego.
87