1933502154

okresowej poprawie, natomiast po porodzie ponownie zaostrza się. Czynnikami, które mogą przyczyniać się do poprawy klinicznej w ciąży są: zmniejszenie miana przeciwciał przeciwko receptorowi TSH (swoista dla tego okresu zmiana aktywności układu immunologicznego) oraz stwierdzana możliwa zmiana charakteru tych przeciwciał z pobudzających na blokujące receptor (57). W badaniach laboratoryjnych występuje spadek TSH a wzrost fT4 i/lub indeksu fT3. W rzadkich przypadkach przy prawidłowych wartościach fT4 dowodem nadczynności tarczycy jest zwiększenie stężenia fT3. O ile lekkie przypadki choroby Gravesa-Basedowa mogą być poddawane jedynie obserwacji, o tyle w średnio-ciężkich i ciężkich postaciach wymagane jest zastosowanie leczenia. Podczas leczenia tyreostatykami należy kontrolować fT4 co 14 dni aż do uzyskania eutyreozy, a następnie wyznaczyć terminy kontroli co 2-4 tygodni. W przypadku wystąpienia towarzyszących ciężkich postaci orbitopatii, dopuszczalne jest stosowanie prednizolonu (3).

Ciąża jest uważana za najważniejsze przeciwwskazanie do podania ¹³ I. Przypadkowe zastosowanie leczenia jodem radioaktywnym po 10-20 tygodniu ciąży powodowało wystąpienie wrodzonej hypotyreozy, a nawet kretynizmu u noworodka.

Leczenie chirurgiczne nadczynności tarczycy jeśli jest konieczne, należy wykonać w 2 trymestrze i należy je rozważyć jedynie w przypadku ciężkiej nadczynności opornej na leczenie tyreostatykami i/lub wymagającej podawania dużych dawek leku (propylotiouracylu powyżej 600 mg a tiamazolu powyżej 40mg/dobę) (58).

W leczeniu nadczynności tarczycy w ciąży tyreostatyki powinny być stosowane w tak małych dawkach jak tylko to jest możliwe, wystarczających jednak, aby stężenia FT4 we krwi matki utrzymywało się w górnych granicach normy. Unikanie stosowania dużych dawek tych leków wynika z faktu, iż leki te przechodzą przez łożysko i mogą powodować u płodu powstanie niedoczynności tarczycy lub/i rozwój wola. W przypadku ciężarnych leczonych tyreostatykami stwierdzenie wola u płodu w badaniu USG wskazuje na niedoczynność i jest wskazaniem do zmniejszenia dawki leku lub zaprzestania jego podawania. Częściej obserwuje się u tych pacjentek również wielowodzie.

Zwiększenie stężenia TSH w chwili urodzenia obserwowano u co 5-go dziecka kobiety leczonej propylotiouracylem w dawce dobowej do 100 mg i u co siódmego dziecka chorej leczonej tiamazolem w dawce do 10 mg/dobę (59).

Efekty uboczne stosowania tyreostatyków dotyczą 3-5% ciężarnych. Najczęściej jest to wysypka i świąd. Najniebezpieczniejszym powikłaniem jest agranulocytoza występująca

19