35556 p1080011 (5)

5 Należy zwracać uwagę na to. aby grapy dzieci byty. o ile 10 możliwe, jak najKardzicjjcdnolitc.jcdnolitaść la jot konieczna zwłaszcza w grapach licznych Należy zalecić nieprzek racza nic liczby 20 do 25 uczniów w klasie

k Joli zdarzy nę większa bczba dzaea anormalnych lub niedorozwiniętych (10-15). należy zorganizować klasę specjalną. * której prac^prowadzić będzie nauczyciel doświadczony, umiejący wyrównywać poziom wiadomości wszystkich uczniów.

7. Lekcje poświęcone na wprawianie saę (technikę) w wysłowieniu ustnym i pzrmsym (powtórzenia z czytania, pisania, ćwiczeń ortograficznych) oraz w rachunkach powinny odbywać wę rano. przynajmniej trzy lub cztery razy w tygodniu aa pierwszej godzinie Ćwiczenia te powinny mieć formę gier. w których współzawodnictwo i radość wygranej stanowią główną zachętę.

S. Godziny ranne, w czasie których nie ma lekcji poświęconych technice, należy przeznaczyć na inne ćwiczenia, obserwację, porównywanie, kojarzenie, rysunki, wyrażanie przedmiotowe (roboty ręczne, śpiew, gry ruchowe ud.). Ćw iczenia powyższe wybrane zostają z programu opartego na skojarzeniu pojęć tworzących zamkniętą całość. W wyborze nauczyciel powinien kierować się zainteresowaniem dziecka, środkami, którymi rozporządza w danym otoczeniu ■ koniecznością uwzględnienia w dostatecznej mierze wszystkich zajęć, mających większe znaczenie dla pracy umysłowej.

9. Popołudnia, z wyjątkiem popołudni wolnych, poświęcone będą na prace ręczne lub na naukę języków obcych.

10 Godziny ranne przeznacza się c/ascm aa wycieczki i zwiedzanie (połów zwierząt wodnych, zbieranie owadów, zwiedzanie fabryk, oglądanie dzieł sztuki, muzeów, dworców, warsztatów).

II. Rodziców należy zaznajomić z metodą stosowaną w szkole, tak aby mogli ją rozumieć i współdziałać w celu osiągnięcia dobrych wyników; uczestniczą oni w administrowaniu szkolą za pośrednictwem Komitetu Rodzicielskiego.

Jż. Głównym zadaniem szkoły, któremu należy podporządkować wszelką działalność, jest obudzenie w dziecku zrozumienia dla tego. co wykonuje i nauczenie go kierowania samym sobą Dzięki malej liczbie dzieci w klasie można zapewnić im swobodę ruchu. W warsztacie na przykład, z wyjątkiem pewnych prac wymagających spokoju, dzieci mogą swobodnie poruszać się i brać to. co jest im potrzebne, oraz mogą porozumiewać się z kolegami i nauczycielem w sprawie rozpoczętych prac.

13. W celu rozwinięcia inicjatywy, pewności siebie i solidarności organizowane tą dla uczniów pogadanki. Temat wybierany jest przez ucznia, a nauczyciel zntwKrdza ten wybór. Pierwszeństwo mają te zagadnienia, które były opracowywane na lekcjach obserwacji i kojarzenia

14 Wdrożenie do pracy jednostkowej i zbiorowej zostaje osiągnięte przez ciągłe uczestnictwo uczniów w różnych pracach, służących na przykład utrzymaniu porządku w lokalach, zbiorach, materiałach, rycinach, tekstach, książkach.

Uczniowie sporządzają tablice, wykonują różne przyrządy (np. skrzynki i koperty do klasyfikowania), naprawiają przedmioty zużyte. Prowadzą hodowle, wykonują prace samodzielnie wybrane i zatwierdzone przez nauczyciela, czuwają nad organizacją urzędów - przyjmują w końcu odpowiedzialność za życic wewnętrzne malej ..gminy" (Hamanie 1926. s. 28).

I.J.2. ZAŁOŻENIA TEORETYCZNI: METODY IłECROLY'EGO.

TEMATYKA REALIZOWANA PRZEZ CAŁY ROK

(W POSZCZEGÓLNYCH MlESlACACII) ORAZ PLANOWANIE MATERIAŁU

W METODZIE OŚRODKÓW ZAINTERESOWAŃ

Metoda ośrodków zainteresowań stworzona przez Decroly*ego była stosowana w Belgii, najpierw w pracy z upośledzonymi umysłowo, a potem w kształceniu dzieci o prawidłowym rozwoju.

Dokładniejsza analiza założeń metody ośrodków zainteresowań pozwala stwierdzić, iż jest to oryginalny system dydaktyczno-wychowawczy. Jefojki było przy gotowa niedzirri do życia. pr/«r/.żyde nrrroly uwańl Iwwtr jedgjgp należy przygotować do życia takiego, jakim ono ję& a więc pełnego niebezpieczeństw i walki / rójnymi przeciwnościami (Muszyńska. Pańczyk 1991. \ 13). Pądsiawą opracowania programu była więc wszechstronna znajomość dziecka jego zainteresowań oraz środowiska, w którym .zdobywa doświadczenia i gdzie będzie żyć. po ukończeniu szkoły. Treści nauczania wypływały z żyru i stopniowo rozwijały się w miarę pogłębiania się zainteresowań dzieci. Szczegółowe treści programowe wiązały, się z potrzebami d/icci -i środowiskiem. Dccroły wyróżniał cztery grupy potr/rh:

—^odżywiania, oddychania i czystości;

—yWalki z ujemnymi wpływami klimatycznymi;

—^obrony przed nieprzyjaciółmi i niebezpieczeństwami;

-^działania i pracv zbiorowej.

Każda z tych grup była hasłem do opracowania programu na cały rok W ścisłym związku z potrzebami pozostawało poznanie środowiska w relacji.

•    dziecko - rodzina, szkoła, społeczeństwo;

•    dziecko - zwierzęta, rośliny;

•    dziecko - ziemia (woda, powietrze, kamienic);

•    dziecko - słońce, księżyc, gwiazdy.

Tok logiczny, według którego nauczyciel opracowuje z dziećmi poszczególne tematy, uwzględnia:

a)    uświadomienie dzieciom korzyści wynikających z poznania danego przedmiotu czy zjawiska.

b)    ukazanie stron ujemnych i sposobów zabezpieczania się nrmń mmi

c)    sformułowanie wnjftsków praktycznych dotyczących sposobu postępowa-nia ait-Łonkt&nych syiuaiyacłi,-zgodnie z dobrem jednostki i dobrem ogólnoludzkim.