37551 img316

168

Masę ciała obliczamy według wzoru:

( p \2

W = 3,14^-yj •/••C

gdzie

W masa ciała,

P - obwód skośny klatki piersiowej (m),

Z obwód podłużny zwierzęcia (cm).

C - współczynnik, którego wartość zalezy od wieku, płci i kondycji Współczynnik (C) podany przez Presslera:

-    woły 0,39-0,41,

-    sztuki młode 0.40-0.42,

-    krowy 0,42-0,44

20.6.3. Metoda Truchanowskiego

Metoda ta polega na wykonaniu dwóch pomiarów, a mianowicie:

-    długości tułowia od środka kłębu do nasady ogona (D).

-    obwodu klatki piersiowej (O).

Masę ciała obliczamy według wzoru

W

DOK

100

gdzie

W - masa ciała,

D - długość tułowia (cm).

O - obwód klatki piersiowej (cm),

K - stały współczynnik: dla ras mlecznych = 2.0 o użytkowaniu kombinowanym = 2 25, dla ras mięsnych = 2,50.

20.7. Wzorzec budowy krowy rasy czarno-białe] (cb)

Typ użytkowy mięsno-mleczny z podkreśleniem kierunku mlecznego. Wydajność mleka w populaqi aktywnej co najmniej 6000 kg mleka o zawartości 4% tłuszczu i 3,3% białka w mleku Parametry określające kaliber i typ budowy dorosłej krowy powinny wynos i około 625 kg - masa ciała. 134 cm - wysokość w kłębie. 198 cm - obwód klatki piersio wej. 148% - indeks masywności

Charakterystyka pokroju

Głowa średniej wielkości rogi lekkie, szyja średniej długości o dobrym umięśnieniu i delikatnej skórze, kłąb średnio szeroki; łopatki dobrze przylegające, skośnie ustawio ne przód średnio szeroki o dobrze związanym pasie barkowym, prosta linia grzbietu grzbiet średnio szeroki, silna i szeroka partia lędźwiowa: wyskiepiona i głęboka klatka piersiowa, głęboki i szeroki brzuch, miednica długa i szeroka o lekkim nachyleniu do tyłu prosty krzyz i prosta nasada ogona; nogi o mocnej, ale stosunkowo cienkiej kości i suchych stawach, prawidłowy kąt stawu skokowego i stawu pęcinowego, wymię skrzyń-kowo-miskowe o szerokiej podstawie, o mocnym zawieszeniu przednim zawieszeniu tylne wysokie i szerokie, ćwiartki równomiernie rozwinięte strzyki cylindryczne

20.8. Metody oceny pokroju 20.8.1. Metoda punktowa

Wyniki oceny wyrażone są w skali 9-punktowej, a więc w przedziale od 1 do 9 - w odniesieniu do odpowiedniego wzorca Nota od 1 do 2 oznaczają ocenę złą względnie bardzo słabą nota od 3 do A - ocenę słabą, nota - 5 oznacza ocenę średnią nota od 6 do 7 - oznacza ocenę dobrą od 8 do 9 - bardzo dobrą, ewentualnie doskonałą W ocenie należy stosować pełną skalę od 1 do 9

W metodzie punktowej oceny wyróżnia się cechy podstawowe i szczegółowe Noty za cechy podstawowe są efektem podsumowania not za wchodzące w ich zakres cechy szczegółowe.

Ostateczny wynik oceny pokroju zwierzęcia wyraża się notami za cztery podstawowe, niezależnie od siebie traktowane cechy którymi są kaliber umięśnienie, budowa i wymię. W przypadku oceny osobniczej zwierzęcia płci męskiej me ma oczywiście noty za wymię

Noty za cztery cechy podstawowe pozwalają przy prawidłowo stosowanej skali od 1 do 9. wystarczająco dokładnie określić pokrój zwierzęcia Dla przykładu krowa opisana notami 8 - 6 - 6 - 7 jest zwierzęciem o kalibrze bliskim wzorca swojej rasy, słabiej umięśniona (poniżej średniej), poprawnej budowy, dobrym wymieniu, istotnie lepszym od średniego

Ocena pokroju powinna być przeprowadzona w okresie pełnej laktacji, najlepiej pomiędzy 30 a 150 dniem po ocieleniu. Nie należy w żadnym przypadku oceniać pokroju krów w okresie ich zasuszania

Ocena kalibru Ocenę kalibru wyznaczają wymiary zoometryczne wysokości w kłębie. obwód klatki piersiowej i wzajemnego stosunku tych wielkości (indeks masywno-ści) Notę za kaliber odczytuje się z odpowiedniej tabeli. Najwyższa nota za kaliber przysługuje zwierzęciu, które w tym zakresie odpowiada wzorcowi danej rasy. Zwierzęta, których kaliber odbiega od wzorca rasy w dół. jak i w górę otrzymują noty niższe.

Tabele pomocnicze do ustalenia not za kaliber odnoszą się do zwierząt w normalnej kondycji hodowlanej W przypadku zwierzęcia opasionego należy przyjąć dla obwodu klatki piersiowej poprawkę o 1 punkt w dół. w przypadku zwierzęcia w słabej kondycji o 1 punkt w górę. Zwierząt wyraźnie niedożywionych nie ocenia się.

Ocena umięśnienia. Ocenia się na podstawie wypełnienia partii przodu i środkowej części tułowia, a w szczególności partii zadu Przy ocenie grubości umięśnienia poszczególnych partii ciała mogą być pomocne chwyty na łopatce mostku żebrach, lędźwiach, pachwinie i nasadzie ogona, należy jednak odróżniać grubość umięśnienia od otłuszczenia. Pożądane umięśnienie określone jest we wzorach ras

Główne wady: słabe umięśnienie ogólne tułowia, słabe umięśnienie poszczególnych partii ciała, wyraźnie widoczne słabe umięśnienie szyi, kłębu, grzbietu a szczególnie uda U buhaja wadą jest również nadmierne otłuszczenie karku.

Orientacyjne noty za umięśnienie

1 - 2 - bardzo dobre, szyja i udo wyraźnie wcięte, kłąb i grzbiet ostre.

3 - 4 - słabe nierówno rozłożone.

5    - średnie równomiernie rozłożone.

6    - 7 - dobre, dobrze umięśniony zad i udo,

8 - 9 - bardzo dobro i równomiernie rozłożone.