38884 wykłady z socjologii 13 2014 (94)

2013-11-25

Czynniki kryzysu na poziomie wiedzy profesjonalnej:

Po stronie społeczeństwa:

* edukacja społeczeństwa: edukacja zdrowotna

* medialna wiedza medyczna

* dystrybucja medykamentów: dostępność środków leczniczych

* spadek zaufania do wiedzy medycznej

* wzrost tendencji irracjonalnych: wiedza szamanów

Po stronie lekarzy:

* rozwarstwienie profesji / specjalizacje

* utrata autorytetu epistemologicznego

* permanentne szkolenie i dokształcanie

* zmniejszenie asymetrii lekarz- pacjent: autonomia pacjenta

* konieczność współpracy w procesie terapeutycznym

* kryzys normatywny i brak prawnych rozstrzygnięć

Kryzys profesji związany z reformą systemu zdrowotnego:

* permanentna reforma systemu opieki zdrowotnej:

- testowanie nowych pomysłów w polityce zdrowotnej na pacjentach,

- brak ciągłości reformy zdrowotnej,

- brak celów strategicznych polityki zdrowotnej,

- brak trwałego systemu normatywnego na jakim ma się opierać wykonywanie zawodu,

* ekonomizacja medycyny:

- ekonomiczne metody zarządzania: ceny, koszty, kontrakty, zyski,

- limitowanie nakładów: ograniczony dostęp do nowoczesnych technologii medycznych,

- konsumeryzm: pacjent określa swoje potrzeby zdrowotne, możliwość wyboru usługodawcy,

- znaczenie marketingu i reklamy w usługach medycznych: sprzedaż usług, kreowanie popytu, terapie wymuszone,

* biurokratyzacja:

- ujednolicone standardy postępowania medycznego,

- organizacyjne formy kontroli: hierarchia zawodowa, akredytacja szpitali,

- wzrost znaczenia statystyki i informacji medycznej,

- standaryzacja jakości usług: badania satysfakcji pacjentów,

- korupcja na różnych etapach systemu zdrowotnego.

KRYZYS ZAWODU LEKARZA

Pracoholizm - workaholic - Wayne Oates (1971) = praca staje się niezbędnym elementem równowagi psychofizycznej jednostki.

Pracoholizm to: uzależnienie od pracy, zaburzenie o

charakterze obsesyjno- kompulsywnym, które manifestuje się: narzucaniem sobie wysokich wymagań, niezdolnością do kontrolowania i reagowania swoich zachowań związanych z pracą, nadmiernym zaangażowaniem w pracę, co prowadzi do wyłączenia wszystkich innych aktywności życiowych.

Osoba która poświęca pracy więcej niż 50 godzin tygodniowo bez wyraźnego przymusu zewnętrznego.

Typy pracoholików:

* Niezmordowany pracoholik: praca jest racją bytu, poświęca jej

każdą wolną chwilę, zaniedbując dom, zdrowie, rodzinę, wolny czas. Nielubiany przez kolegów ceniony przez

zwierzchników.

* Bulimiczny pracoholik: angażuje się w prace napadowo, jest niesystematyczny, zadania wykonuje na ostatnią chwilę, cały czas myśli co ma do zrobienia. Pracuje bez wytchnienia, w dużym napięciu, czy zdąży. Trudno się z nim pracuje.

* Pracoholik z deficytem uwagi: podejmuje się wielu zdań naraz i ma słomiany zapał, ma problemy z dłuższym utrzymaniem koncentracji na jednym zadaniu jest chaotyczny, niesolidny, wywołuje liczne konflikty w otoczeniu, postrzegany jako nieprzewidywalny, nieprofesjonalny.

Smakosz pracy: uprawia dłubaninę, nieustannie poprawia i udoskonala swoje zadanie, upaja się zadaniem, jest gotowy poświęcić mu każdą ilość czasu i najczęściej poświęca. Perfekcjonista, który pracuje według planu, systematycznie i dokładnie. Niestety swoje dzieło rzadko uważa za skończone.

Klasyczna koncepcja kryzysu - G. Caplan

1. faza konfrontacji ze zdarzeniem krytycznym,

2. faza bezradności i obniżenia poczucia własnej wartości,

3. faza mobilizacji i odzyskania równowagi lub zaprzeczenia istniejącym trudnościom.

4. faza porażki, demobilizacji i wycofania się z sytuacji.

Trauma w pracy: nazywamy najczęściej skutki gwałtownie pojawiającego się stresu w pracy jako następstwa zdarzeń kryzysowych, katastrof, awarii, stresujących wydarzeń krytycznych oraz społecznych zachowań zmierzających do psychicznej degradacji, poniżenia i zaszczucia pracownika przez jego otoczenie społeczne.

Zdarzenia krytyczne związane z :

* wynagradzaniem pracowników,

* zdarzenia związane z przeciążeniem pracą,

* zdarzenia związane z niedociążeniem pracownika, sugerujące jego zbędność.