42577 zdjeI5

jtślipo Kiosk

i secjologn kultury. Warszawa 1969.

0p«

tytule stoi kropka, to przyimek: w zapisuje się wielką literą, np.

Ktoskowska: Koncepcje typu osobowości we współczesną antropologii kulturalnej. (W:) tejże: Z hutom bibliograficzny całej pracy stojący po przyimku: w składa się według tej samej kon-cji interpunkcyjnej i typograficznej co opis fragmentu, por.

t goiażain: Matka Spartanka. W; tenże: Poezje. T. 2. Warszawa 1787.

L Licińska, Rozmieszczenie Polonii [w:] H. Kubiak, A. Pilch (red.), Stan i potrzeby badań nad zbiorowo-ńum polonijnymi, Wrocław 1976.

I umieszcza się przyimka: w przed tytułem gazety lub czasopisma, np.

■ Klemensiewicz, Higiena jfzykowego obcowania, „Język Polski” 1965, z. 1.

[Bibliografię załącznikową składa się zazwyczaj pismem 8-punktowym. W dziełach mo- stopie* pisma danych, w których materiały źródłowe odgrywają szczególną rolę, bibliografię moż-^LJadać pismem 10-punktowym. W opisach bibliograficznych kursywą składa się tytu-ijeł (książek, artykułów, obrazów itp.), natomiast antykwą i w cudzysłowie - tytuły ■j i czasopism. Nazwiska autorów (czasem też współtwórców) można wyróżniać przez tranie pisma rozstrzelonego lub kapitalików, np.

Doroszewsk i, O kulturf słowa. Poradnik językowy, Ł 2, Warszawa 1968.

I KLEMENSIEWICZ, Higiena językowego obcowania, „Język Polski" 1965, z. 1.

. Evdiir. Karajan. Biografia, przeł. z niem. B. Dowlasz, Warszawa 1999.

1 Black, IBM i holocaust. Strategiczny sojusz hitlerowskich Niemiec z amerykańską korporacją, tłum.

IP. Budkiewicz, Warszawa 2001.

^puszcza się zastąpienie powtarzającej się w kolejnych opisach bibliograficznych Powtarzaj** się J autora myślnikiem, składanym od brzegu kolumny, np.    —

j Doroszewski, Kryteria poprawności językowej, Warszawa 1950.

P kulturę słowa. Poradnik językowy, 1.1, Warszawa 1962.

kulturę słowa. Poradnik językowy, t. 2, Warszawa 1968. gKlemcnsiewicz, Higiena językowego obcowania, „Język Polski” 1965, z. 1.

Stępuje się myślnikami powtarzających się nazwisk współautorów.

‘jzające się w kolejnych opisach nazwisko pojedynczego autora można także zastę-"[określeniem: Tenże lub łacińskim Idem (ew. Id.) w odniesieniu do mężczyzn oraz jiem: Taż lub łacińskim Eadem (ew. Ead.) w odniesieniu do kobiet, np.

Votoszevski,Kryteria poprawności językowej, Warszawa 1950.

■Że, O kulturę słowa. Poradnik językowy, 1.1, Warszawa 1962.

^■z c, O kulturę słowa. Poradnik językowy, t. 2, Warszawa 1968.

^Klemensiewicz,Higiena językowego obcowania, „Język Polski” 1965, z. 1.

liejscowienie i układ edytorski bibliografii załącznikowej

jflę załącznikową należy umieszczać po tekście głównym i uzupełniających go ma- umnjscowwnw

(aneksach, przypisach), przed wszelkimi materiałami informacyjno-poraocnicay- SoPffl-

'tami, indeksami, spisem treści). Dopuszcza się też zamieszczanie bibliografii po Inych rozdziałach. Bibliografię załącznikową można opatrzyć tytułem: Literatura

Rozdział 13 BlbUografia i 265

m

89?

)2°C

lit