W procesie prognozowania wykorzystuje się odpowiednie programy komputerowe. Prognoza w firmie traktowana jest bardzo poważnie. Nie sa to tylko przewidywania co do przyszłej wielkości sprzedaży i potencjału rynku. Prognoza ma na uwadze również takie dane, jak: planowane zapotrzebowanie i dotychczasowe odchylenia wielkości produkcji od wielkości zamawianych faktycznie partii, według poziomu obsługi 97%, oraz dane historyczne o wielkości sprzedaży w różnych okresach, dane Działu Marketingu o akcjach promocyjnych (rodzaj i liczba produktów objętych promocją). Tak daleko posunięte korygowanie prognozy ma na celu minimalizację błędów, ponieważ wszelkie błędy i niedokładności wywołują reakcję łańcuchową w dalszych procesach związanych z obsługą. Niekorzystne dla poziomu obsługi są również nagłe korekty i modyfikacje. W przypadku zbyt późnego wprowadzenia mogą wywołać spadek poziomu obsługi.
Skorygowana prognoza w postaci czterotygodniowego raportu jest przekazywana do Działu Planowania Produkcji. Tam opracowuje się piany produkcji z uwzględnieniem standardów obsługi i zdolności produkcyjnych firmy. Zwraca się uwagę na dokładność prognoz i optymalizację poziomu zapasów bezpieczeństwa. Prawidłowo opracowane plany produkcji zapewniają redukcję poziomu utrzymywanych zapasów, w tym bezpieczeństwa, przy mniejszych kosztach i dotrzymaniu wyznaczonych standardów obsługi. Ustalenie wielkości produkcji następuje w komunikacji z Działem Planowania Dostaw celem potwierdzenia dostępności odpowiednich materiałów lub konieczności złożenia dodatkowych zamówień. Opracowywanie ostatecznej wersji planu produkcji odbywa się przy użyciu programu PC (Inorda). Zapewnia on utrzymanie korzystnego poziomu kosztów przy wykorzystaniu klasyfikacji ABC zapasów.
Opracowany dzienny plan produkcji jest przekazywany do Działu Planowania Potrzeb Materiałowych/Dostaw Surowców, który ma za zadanie dostarczać materiały (surowce, opakowania) w systemie JIT przy minimalizacji poziomu kosztów. Dział wykorzystuje metodę MRP (Planowania Potrzeb Materiałowych — Materiał Requirements Planning), która pozwala określić:
— jaki asortyment ma być produkowany na podstawie planu produkcji
i prognozy sprzedaży;
— zapotrzebowanie na surowce i opakowania;
bieżący poziom zapasów materiałów; dokładne zamówienia na wymagane wielkości surowców i materiałów przy użyciu systemu FPD (informacje o czasie dostawy, wielkości partii itd.).
Traktowanie obsługi klienta jako głównego narzędzia walki z konkurencją jest przyczyną stałego podnoszenia poziomu oferowanego serwisu. Poziom obsługi rośnie pod wpływem dwóch wzajemnie wzmacniających się tendencji: rywalizacji o klienta, z jednej strony, i coraz większych wymogów co do czasu dostawy, zmniejszenia partii dostawy i innych potrzeb indywidualnego i masowego klienta, z drugiej.
Przed wprowadzeniem radykalnych zmian w systemie dostaw firma GTH była w stanie zabezpieczyć serwis na poziomie 93%. Był to poziom zbyt niski, aby utrzymać na rynku pozycję lidera. Przeprowadzone badania przez Dział Rozwoju wykazały, że dotychczasowy łańcuch dostaw firmy nie byłby w stanie wywiązać się z wyższego poziomu obsługi niż 94%. Jedynym skutecznym rozwiązaniem, zapewniającym podniesienie poziomu obsługi, okazały się zmiany w systemie dostaw. Zakres zmian ukazuje rysunek 53.
Zmiany w systemie dostaw objęły trzech uczestników łańcucha: Centra Dystrybucji, magazyny oraz fabryki, i przebiegały następująco:
— z Regionalnych Centrów Dystrybucji utworzono jedno Narodowe Centrum Dystrybucji (NDC);
— liczba magazynów została zredukowana z 40 do 18;
— bezpośrednia dystrybucja z fabryki została ograniczona do minimum.
Wynika z tego, że zgodnie z ogólnoświatowymi tendencjami rozwojowymi w gospodarce magazynowej dokonano centralizacji magazynowania. Budowa Narodowego Centrum Dystrybucji była znaczącym wydatkiem inwestycyjnym w procesie reorganizacji systemu. Centrum zostało tak zaprojektowane, aby w najbliższym czasie przestawić całą strukturę logistyczną firmy na funkcjonowanie w systemie QR — quick-response.