4

Najważniejszymi cechami techniczno-użytkowymi szlifierek są:

- duże prędkości skrawania ograniczone między innymi rodzajem i jakością spoiwa ściernicy, a mianowicie dla spoiw: ceramicznych 25+35 m/s magnetyzowanych 40+45 m/s, elastycznych 50+80 m/s,

małe siły skrawania przy stosunkowo dużej składowej odporowej oraz duża moc skrawania (z powodu bardzo dużej szybkości skrawania),

mała wydajność obróbki określana ilością zdjętego materiału w jednostce czasu, konieczność intensywnego chłodzenia mająca na celu odprowadzenie dużej ilości ciepła powstającego przy skrawaniu z dużą prędkością wieloma ostrzami o ujemnym kącie natarcia,

duża sztywność układu OlfPN (obrabiarka, uchwyt, przedmiot, narzędzie), wysoka dokładność łożyskowania wrzecion i połączeń prowadnicowych, precyzja ruchów posuwu i przesuwu - wszystko to w celu zapewnienia wysokiej dokładności obróbki szlifowania, wyposażenie w urządzenia do ostrzenia (obciągania) ściernicy bez zdejmowania jej ze wrzeciona oraz w urządzenia odpylające, oczyszczające i pomiarowo-kontrolne.

Obrabiarki należące do grupy szlifierek ogólnego przeznaczenia biorąc za kryterium rodzaj i odmianę szlifowania (rys.l) można je podzielić na:

-1) Szlifierki do wałków:

a)    kłowe

b)    bezkłowe

2)    Szlifierki do otworów:

a)    kłowe Ło~i KJ^C.

b)    bezkłowe

c)    planetarne

3)    Szlifierki do płaszczyzn

a)    obwodowe

b)    czołowe

Dalśza część niniejszego ćwiczenia dotyczyć będzie tylko szlifierek do walów kłowych nazywanych często w formie skróconej „szlifierkami do walów".

2. Szlifierki do wałków.

Szlifierki te przeznaczone są do szlifowania zewnętrznych powierzchni przedmiotów o kształtach zewnętrznych brył obrotowych. Przedmiot szlifowany obraca się w kiach wrzeciona przedmiotu i konika. Większość szlifierek do wałków przystosowana jest również do obróbki przedmiotów krótkich, mocowanych w uchwycie, osadzonym w końcówce wrzeciona przedmiotu. 2’.e względu na układ konstrukcji istnieją trzy układy tych szlifierek (rys.2):

a) z wzdłużnie przesuwnym stołem. Stół wraz z przedmiotem przesuwa się mchem posuwisto-zwrotnym równolegle do osi ściernicy. Ściernica dosuwa się okresowo w głąb szlifowanego wałka. Według tego układu zbudowana jest większość szlifierek do wałków.

b)    z wzdłużnym przesuwnym sunortetn. W szlifierkach łych stół jest nieruchomy, a mocowany na nim w kiach przedmiot wykonuje ruch obrotowy. Suport wraz z ściernicą przesuwa się ruchem posuwisto-zwrotnym i dosuwa się w głąb szlifowanego przedmiotu. Ten układ konstrukcji realizowany jest w szlifierkach przeznaczonych do obróbki ciężkich przedmiotów np. hutniczych o ciężarze 20+30 T.

c)    z poprzecznym przesuwem ściernicy (wcinające). W szlifierkach tych ściernica i przedmiot obrabiany nie mają wzdłużnych przesuwów. Istnieje tylko poprzeczny posuw ściernicy w kierunku szlifowanego przedmiotu. Przy zastosowaniu szerokiej ściernicy i jej skośnym ustawieniu można w jednym zabiegu przeszlifować wałek i jeo powierzchnie czołowe.

Rys.2. Układy konstrukcji szlifierek kłowych do wałków: a) z przesuwnym wzdłużnie stołem, b) z przesuwnym wzdłużnie suportem, c,d) wcinające.

2.1. Szlifierki do wałków z wzdłużnie przesuwnym stołem

W zależności od zakresu zastosowali i pewnycli cech konstrukcyjnych, szlifierki do wałków z przesuwnym siołem dzielą się na:

a)    produkcyjne, ze stołem skrętnym (±6°), bez skrętu wrzeciennika przedmiotu i ściernicy,

b)    uniwersalne ze stołem skrętnym (±8°),skrętnym wrzeciennikiem przedmiotu (±90°) i skrętnym wrzeciennikiem ściernicy do 180°.

Schemat szlifowania kłowego i układ konstrukcji szlifierki uniwersalnej do wałków z przesuwnym stołem przedstawiono na rys.3.