Tworzywa radoczynne stosuje się w postaci inhalacji, w tzw. emanatoriach, w postaci kąpieli w wodzie mineralnej radoczynnej i w postaci kuracji pitnej. Określenie pochłoniętej dawki jest bardzo trudne i możliwe w wielkim przybliżeniu. Najwięcej substancji radoczynnej może zostać pochłonięte w czasie inhalacji, gdyż radon jest gazem i łatwo dyfunduje do powietrza, mniej wchłania się w kąpieli, w czasie której radon wydostaje się z wody do powietrza i jest absorbowany w płucach przy oddychaniu, a tylko niewielkie jego ilości przedostają się przez skórę. Najmniej radonu absorbuje się podczas picia wody mineralnej.
Podaje się bardzo liczne wskazania do radonoterapii; obejmują one choroby układu krążenia, układu oddechowego, reumatyczne, ginekologiczne, neurologiczne, przemiany materii i inne. Większość z nich nie ma wiarygodnego potwierdzenia klinicznego. Stosunkowo bogatą dokumentację leczniczą przedstawiają badania ze Świeradowa. Największym emanatorium w Polsce są sztolnie po kopalniach uranu koło Kowar, przystosowane do celów leczniczych.
1. Ciąża.
2. Choroby nowotworowe bez względu na lokalizację oraz sposób i etap leczenia, w tym przerostowe choroby krwi, znamiona barwnikowe skóry, stany przednowotworowe.
3. Zawodowe narażenie na promieniowanie jonizujące.
4. Nie ukończony 40 rok życia, ze względu na prokreację.
Ponadto wielu autorów uważa, że nie powinno się stosować radonoterapii lam, gdzie można uzyskać pożądany efekt leczniczy innymi środkami i w przypadkach, w których efekt leczniczy jest wątpliwy. Tę asekurację dyktuje wspomniane ryzyko pobudzenia rozrostu nowotworowego, zwłaszcza w płucach.