Rzuty mongea069

11

Powszechnie stosuje się w tym celu tzw. rzutowanie (stąd wzięło się wcześniej użyte określenie rzutnia). Polega ono (rys. 1) na „sprowadzeniu” punktu A na rzutnię n wzdłuż linii prostej a, którą nazywa się promieniem rzutującym. Sprowadzenie to jest umowne, bowiem oryginał rzutowanego punktu pozostaje na swoim poprzednim miejscu w przestrzeni.

Rzutowanie jest zatem operacją geometryczną, polegającą na przeprowadzeniu przez punkt A promienia rzutującego a (na razie dowolnie usytuowanego względem n), a następnie na znalezieniu punktu, w którym promień a przebija rzutnię. Punkt ten nazywa się rzutem punktu A na rzutnię 7i i oznacza się go jako A*.

SPRAWDŹ SIĘ!

Pytanie: Czy promień rzutujący a może być usytuowany dowolnie względem rzutni n; czy nie należy mu narzucić jakichś ograniczeń?

Rzutowaniu może równocześnie podlegać kilka różnych punktów przestrzeni i, na ogół, dla każdego z nich jest potrzebny oddzielny promień rzutujący.

Gdyby każdy z tych promieni był indywidualnie i przypadkowo ustawiony względem rzutni (jak na rys. 2), to takiemu chaotycznemu rzutowaniu brakowałoby spójności. Nie tworzyłoby ono na rzutni wartości informacyjnych, które mogłyby być praktycznie wykorzystane.

Aby rzutowanie tworzyło spójny system, wszystkie promienie rzutujące muszą być prowadzone według tej samej reguły. Cały system, w którym zastosowano tę samą regułę, ogólnie nazywa się rzutem.