Img00097

101

argonu lub azotu. Powszechnie stosuje się punktowe zgrzewanie elektryczne przy łączeniu cienkich blach lub taśm miedzianych z częściami z miedzi lub innych metali.

2.35.    Miedź znalazła powszechnie zastosowanie jako materiał przewodowy. Z uwagi jednak na stosunkowo wysoką cenę, — zastępowana jest często aluminium. Aluminium charakteryzuje się gorszymi od miedzi własnościami technicznymi; jest jednak znacznie tańsze.

W bardzo wielu zastosowaniach przewodowych miedź jest jednak niezastąpiona. Do takich zastosowań należą m.in.:

-    przewody giętkie (stosowane przy urządzeniach ruchomych i przenośnych), splecione z cienkich i miękkich drucików miedzianych, wykazujące dużą odporność na zginanie,

-    instalacje stałe, szczególnie odpowiedzialne z punktu widzenia niezawodności i bezpieczeństwa pracy. Należą tu przewody urządzeń: narażonych na drgania i wstrząsy (dźwigi, suwnice, elektrowozy), narażonych na korozję chemiczną (instalacje w przemyśle chemicznym), zainstalowanych w pomieszczeniach zagrożonych wybuchem lub pożarem (składy materiałów łatwopalnych i wybuchowych), o wysokich wymaganiach niezawodnościowych (zabezpieczenia ruchu pociągów, instalacje alarmowe itp.),

-    uzwojenia maszyn elektrycznych, transformatorów, elektromagnesów i dławików - zajmują one mniej miejsca od uzwojeń aluminiowych, stąd mniejsze wymiary i ciężary urządzeń.

Stopy miedzi

2.36.    Chociaż wszelkie domieszki stopów zmniejszają konduktywność miedzi, to jednak często stosuje się stopy miedzi z innymi metalami. Kosztem pewnego zmniejszenia konduktywności uzyskuje się znaczne polepszenie innych pożądanych własności zależnie od ilości i rodzaju stosowanej domieszki stopowej.

Rozróżnia się dwa rodzaje stopów miedzi;

-    mosiądze: są to stopy miedzi, gdzie główną domieszką stopową jest cynk,

-brązy:    są to stopy o zawartości co najmniej 60% Cu, w których zawartość

cynku jest mniejsza od zawartości innych dodatków stopowych.

2.37.    Mosiądze, w których zawartość cynku może dochodzić nawet do 40%, charakteryzują się wyższą od miedzi wytrzymałością na rozciąganie oraz znacznie niższą konduktywnością i ceną (por. tabl. 2.37-1). Ze wzrostem zawartości cynku, barwa mosiądzu zmienia się od czerwonej (miedź) do żółtej. Mosiądz o zawartości miedzi większej niż 70% zwany jest również tombakiem. Zgodnie z normami dla oznaczenia stopu miedzi, do symbolu Cu dołącza się symbol składnika stopowego, a w razie potrzeby po składniku stopowym podaje się jego zawartość wyrażoną w procentach (np. CuZn37).