W nowszych rozwiązaniach pomp wirowych (a także rotacyjnych, np. śrubowych) stosuje się obecnie coraz powszechniej uszczelnienia ślizgowe, zwane też tarczowymi lub patentowymi. Szkic i zasadę działania takiego uszczelnienia przedstawia rysunek 2.102.
Rys. 2.102. Dławica ślizgowa:
1 - kadłub pompy, 2 - wał, 3 - obracający się pierścień ślizgowy, 4 - nieruchomy pierścień ślizgowy, 5 - sprężyna, 6 - wirnik, 7 - gumowy pierścień uszczelniający.
Miejsce uszczelnienia, usytuowane między powierzchniami czołowymi ślizgających się wzajemnie po sobie pierścieni: obracającego się (osadzonego na wale 2) pierścienia ślizgowego 3 i nieruchomego (osadzonego w kadłubie pompy) pierścienia ślizgowego 4. Oba pierścienie uszczelnione są dodatkowo pierścieniami gumowymi 7. Sprężyna 5, również obracająca się z wałem, dociska pierścień 3 do pierścienia 4. Pierścień 3 ma możliwość przesuwania się poosiowego (np. na klinie), aby uzyskiwać właściwą szczelność nawet po pewnym zużyciu powierzchni czołowych obu pierścieni.
Spadek ciśnienia zachodzi w warstewce cieczy między powierzchniami trącymi i jest on przedstawiony graficznie w formie wykresu na rysunku 2.102.
Materiały stosowane na pierścienie zależne są od rodzaju pompowanej cieczy. Muszą one poza tym mieć dobre właściwości ślizgowe oraz małą ścieralność. Zazwyczaj na każdy z pierścieni stosuje się inny materiał. Mogą to być przykładowo następujące pary materiałów:
— stal nierdzewna — grafit,
— stal nierdzewna — brąz,
— staliwo perlityczne lub uszlachetnione — grafit,
— żeliwo — brąz itp.
L.
134