54487 X3e50dd737p09

-7~

W i ę ź b a dachowa.

Sposób wykonania więźby dachowej i rodzaj pokrycia dachowego jest taki sam jak w każdym innym budynku murowanym, z tym jednak, że zawsze winien być wykonany okap, aby wody deszczowe spływały z dachu poza obręb ścian. Założenie rynien bez okapu nie zabezpieczy należycie -ścian, gdyż w czasie zamarznięcia rynien ^_woda z dachu spłynęłaby wprost na .ściany.

Wykonanie okapów przedstawia rys. 6-a--b-*c , przy czym na rysunku "a" przedstawiony jest okap z wypustnicami krokwi, co wpływa na zmniejszenie dachu, na rys.’^!b” okap tworzą belki stro— pov\re i krokwie, co daje wyższy dach, zaś na rys.^c" okap tworzą same krokwie, co stosuje się przeważnie w budynkach gospodarskick.

Szczyty.

Do wysokości 2 nu szczyty mogą być ubijane w formach, tak samo jak ściany, wyżej zaś należy szczyty wymurować z przy—ot% gotowanej zawczasu cegły surowej. Jeżeli na krawędziach szczytu chcemy wykonać gzyms, należy brzegi ssczj a obmurować cegłą, wypuszczając ją nieco p^za lico szczytu.

W celu zabezpieczenia szczytu przed odchyleniem się od pionu, należy zankrowac go z górnymi płatwiami wiązania dachowego.

Otynkowanie ścian.

Ponieważ żadna zaprawa nie wiąże,się z gliną, więc musimy powierzchnię murów odpowiednio przygotować, aby zaprawa miała się czego uchwycić. W tym celu w świeżą jeszcze ścianę, zaraz po zdjęciu formy, wbijamy w odległości dłoni w szachownicę, podłużne kamyki, kawałki cegły lub gruzu z potłuczonych dachówek, względnie kołeczki drewniane długości około 8 cm., z tym, aby z powierzchni ściany wystawały na 1,5 cm. Szczególnie starannie należy pozabijać krawędzie murów i części ścian wewnątrz otworów drzwiowych i okiennych. Inny sposób tynkowania polega na tym, że w dziury po ściągaczach wbijamy drewniane kliny, do których przybijamy listwy drewniane lub drut, po czym tynkujemy.

Do tynkowania używamy zaprawy wapiennej. Otynkowanie ścian uskuteczniamy w rok po wykonaniu murów, gdy mamy już gwa -rancję, ze ściany całkowicie wyschły i zakończył się proces osiadania murów.