55901 Obraz
3 8

a

DIN    GIR

b

*

*

Hf-

AN = gwiazda = niebiańscy = „bóg”

//. x

Mezopotamskie teksty o stworzeniu człowieka dają nic tylko odpowiedź na pytanie, kim byli bogowie zaangażowani w stworzenie Adama (stąd w Biblii liczba mnoga Elohim - „boscy” - w monoteistycznej wersji tych wydarzeń i pozostawienie formy „my” w zdaniu „uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas”)', zarysowują również tło tego dokonania.

Świadectwa nie pozwalają raczej wątpić, że Elohim z Księgi Rodzaju byli sumeryjskimi DIN.GIR. To właśnie im przypisano dzieło stworzenia Adama i właśnie ich różni (często zwalczający się) przywódcy Enki, Enlil, Ninmah - byli tymi Elohim, których spotkali pierwsi Homo sapiens.

Wypędzenie z ogrodu Eden zamknęło pierwszy rozdział tych stosunków'. Utraciwszy raj, lecz zyskawszy wiedzę i zdolność do prokreacji, człow iek z wyroku losu miał być przywiązany do ziemi:

„W pocie czoła będziesz jadł chleb swój, aż w rócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz”.

Ale człowiek inaczej postrzegał swoje przeznaczenie. Stworzony na obraz i podobieństwo Dingir/£/o/«>w, wyposażony w^r ich geny, czuł się dziedzicem niebios - innych planet, gw iazd. Wszechświata. Starał się połączyć z bogami w ich niebiańskiej siedzibie, nie ustawał w próbach zdobycia nieśmiertelności. A-by to osiągnąć, mówią starożytne teksty, wciąż szukał możliwości boskich spotkali, których by nie udaremnił zbrojny cherubin zastępujący drogę.