!3| 232
py możliwość wyeliminowania, a co najmniej istotnego zmniejszenia wpływu
tj. uw. przydźwięku sieci na wynik pomiaru. Do wad tych konwerterów
Ml zaliczyć należy stosunkowo długie czasy przetwarzania, ograniczające sto-
i sowanie ich w szybkich układach akwizycji danych.
Konwerter kompensacyjny oparty na zasadzie sukcesywnej aproksymacji (inaczej nazywanej metodą kompensacji wagowej), którego zasada działania podana jest na rys. 17.5, działa tak, że napięcie wejściowe porównywane jest z sygnałami napięcia wzorcowego generowanymi przez układ cyfrowo-analogowy.
Rys. 17.5. Zasadą działania przetwornika kompensacyjnego z sukcesywną aproksymacją
W chwili t0 generowane jest napięcie odpowiadające połowie napięcia wzorcowego UR. Jeżeli w wyniku porównania z napięciem wejściowym Uwe okaże się, że jest ono niższe, to do specjalnej pamięci, nazywanej rejestrem, zapisywana jest wartość cyfrowa „1” i napięcie to jest zatrzymywane. W następnym kroku generowane jest napięcie odpowiadające jednej czwartej napięcia UR i dodawane do zapamiętanego poprzednio napięcia. Jak widać na rys. 17.5, uzyskana wartość przewyższa napięcie Uwe. Do rejestru zapisywana jest wartość cyfrowa „0” i wartość napięcia ostatniego kroku jest kasowana. W kroku następnym generowane jest napięcie odpowiadające jednej czwartej napięcia UK, dodawane do zapamiętanego, porównywane z napięciem itd. Stan końcowy uzyskany na wyjściu rejestru jest zapisem stanów, z których każdy posiada wagę 2~‘ odpowiadającą kolejnym
pod zakresom napięcia wzorcowego UK. Tym samym napięcie Uw, daje się przedstawić końcowym wzorem:
(17.1)
U H .
gdzie U0 = i określa najmniejszy kwant napięcia, jaki jest w danym
przetworniku możliwy do uzyskania. W przedstawionym przykładzie na rys. 17.5, odpowiadającym przetwornikowi 8-bitowemu, kwant ten równv 1 , . rf
jest jm napięcia UR. Bit pierwszy uzyskanego stanu cyfrowego nosi nazwę bitu najwyższego (MSB), zaś ostatni I bitu najniższego (LSB). Rozdzielczość
2
LSB.
przetwornika z reguły określana jest na poziomie
Główną zaletą przetworników kompensacyjnych jest ich bardzo duża szybkość działania, wadą konieczność utrzymywania nie zmieniającego się napięcia wejściowego podczas całego cyklu przetwarzania, a więc konieczność użycia dodatkowego układu próbkująco-pamiętającego. Aktualnie produkowane układy przetworników pozwalają na uzyskanie konwersji napięcia do postaci słowa 24-bitowego. Do typowych zastosowań w elektrochemii używane są przetworniki 12- i 16-bitowe, umożliwiające otrzymanie roz
dzielczości odpowiednio____i ———
i 4096 65536
napięcia wzorcowego, z reguły równego
5 V lub 10 V. Większość przetworników analogowo-cyfrowych może działać w dwóch trybach pracy:
— przetwarzanie napięcia wejściowego jednopolarnego, np. w zakresie od 0 V do +5 V lub od 0 V do +10V; rozdzielczość 1 bitu dla 12- i 16- bitowych przetworników wynosi odpowiednio: 0,00122 V przy 5 V i 0,00244 V przy 10 V oraz 0,0000763 V przy 5 V i 0,000153 V przy 10 V,
— przetwarzanie wejściowego napięcia bipolarnego, np. w zakresie od — 5 V do +5 V lub od —10 V do +10 V; rozdzielczość 1 bitu dla 12- i 16-bi-towyeh przetworników wynosi odpowiednio: 0,00244 V przy +5 V i 0,00488 V przy ± 10 V oraz 0,000153 V przy ± 5 V i 0,000305 V przy ± 10 V.
Konwerter cyfrowo-analogowy przetwarza sygnał cyfrowy generowany np. przez mikrokomputer na sygnał analogowy, doprowadzany do wejścia urządzenia pomiarowego. Najczęściej stosowanymi rozwiązaniami przetworników cyfrowo-analogowych jest równoległe podawanie na wejścia cyfrowe przetwornika informacji w kodzie binarnym i uzyskiwanie na wyjściu sygnału analogowego w postaci prądowej lub napięciowej. Przykładowe rozwiązanie przedstawione jest na rys. 17.6.