65408 Zoologia

Nowy Dokument tekstowy.txt cechy charakterystyczne płazińców:

Dwuboczna symetria ciała - obserwując ciało płazińców można u nich konkretnie wskazać część przednia oraz tylną, w części przedniej doszło do skupienia narządów odpowiadających za kontakt z otoczeniem.

Cefalizacja - to proces zmierzający do kształtowania się odcinka głowowego, z czym wiąże się równocześnie nagromadzanie narządów zmysłów w tej części ciała. Występowanie trzech warstw tkanek - pomiędzy ednodermą i ektodermą znajduje się jeszcze jedna warstwa - mezoderma.

Spłaszczenie grzbietowo - brzuszne.

Budowa morfologiczna i anatomiczna:

ciało płazińców pokryte jest nabłonkiem syncytialnym lub komórkowym.

Na powierzchni ciała znajdują się cienkie pałeczkowate wyrostki tzw. rodolity, które służą płazińcom, jako narząd do chwytania ofiar.

Pod nabłonkiem usytuowane są mięsnie: okrężne, skośne i podłużne, które umożliwiają sprawność ruchową.

Wnętrze ciała wypełnione jest mało zróżnicowaną tkanką - parenchymą, w której rozmieszczone są narządy.

Układ wydalni czy stanowi nefrydium, w postaci kanalików na końcu, których znajdują się komórki (płomykowe) usuwające z ciała zbędne produkty przemiany materii.

Płazińce oddychają tlenowo, całą powierzchnią ciała (formy wolnożyjące) lub beztlenowo (pasożyty).

Układ nerwowy o charakterze pasmowym, zbudowany jest z dwóch zwojów głowowych oraz dwóch pni nerwowych, które połączone w poprzek spoidłami, wyglądem przypomi naj ą drabi nkę.

Układ pokarmowy stanowi jedynie jama trawiąca w postaci rozgałęziającego się jelita, oraz znajdujący się po stronie brzusznej otwór gębowy.

Układ rozrodczy płazińców to gonady męskie - liczne jądra, oraz jajniki zamieniające się w żółtniki. są organizmami obojnaczymi, a do zapłodnienia dochodzi wewnątrz organizmu przez zaciemnienie krzyżowe.

Cykl rozwojowy jest prosty u form wolnożyjących i złożony u pasożytów.

Strona 1