□ Jak czuliście się, kiedy was nie słuchano?
□ Jakiego typu komunikację niewerbalną stosowali „nauczyciele” i „uczniowie”?
□ Czy udało się znaleźć rozwiązanie problemu zadowalające obie strony?
. Jak można ten problem rozwiązać?
Inny wariant
Uczestnicy opracowują własne scenariusze scenek. W tym celu dzielą się na 3-osobowe zespoły, w których jedna osoba pełni rolę obserwatora. Obserwator zapisuje pojawiające się bariery komunikacyjne, posługując się kartami ćwiczeń BARIERY KOMUNIKACYJNE i KOMUNIKACJA NIEWERBALNA.
ĆWICZENIE 7. Żargon
V zaobserwować, jak pewne słowa stwarzają bariery komunikacyjne,
V zaobserwować, jak grupy pódkreślają swoją tożsamość poprzez używanie pewnych słów.
Wielkość grupy: do 30 osób.
Czas: 30 minut.
Pomoce: kartki, długopisy.
Sposób realizacji (CZĘŚĆ A)
1. Grupa dzieli się na 4-6-osobowe zespoły.
2. Jedna osoba z każdego zespołu zgłasza się na obserwatora. Obserwatorzy wychodzą z sali, aby nie słyszeć instrukcji udzielanych pozostałym uczestnikom.
3. Prowadzący informuje uczestników, że ich zadaniem będzie dyskusja na pewien temat, np. „Jak spędziłem weekend” albo „Jaki chciałbym mieć samochód”. W trakcie rozmowy 3-4 kluczowe słowa należy zastępować jakimiś nie istniejącymi, nie mającymi znaczenia słowami. Uczestnicy otrzymują 5 minut na przygotowanie. Mogą zapisać wymyślone przez siebie słowa, aby łatwiej było je przypomnieć w razie potrzeby.
4. Prowadzący informuje uczestników, że rozmowa będzie prowadzona w obecności obserwatorów i że nie należy ich wtajemniczać w znaczenie wymyślonych słów.
5. Obserwatorzy wracają do sali. Prowadzący informuje ich, że powinni włączyć się do rozmów prowadzonych w swoich zespołach. Na rozmowy przeznacza się 10 minut.
5 - 21