75

75

2 Lermatologia

Czo ma początkowo przejściowy charakter. Kolejne uszkodzenia sumują się i nadwerężają mechanizmy acrronne i regeneracyjne skóry i powodują przewieje uszkodzenie świetlne.

C : az kliniczny oparzenia słonecznego pojawia się : ~ h po działaniu promieni słonecznych. W zależności od nasilenia, wyróżniamy trzy stopnie opa-■ ' stopień I: rumień i obrzęk, stopień II: stopień - pęcherzyki oraz pęcherze, stopień III: stopnie ii wraz z obumarłą tkanką (martwica). Reakcja za-: s na jest najostrzejsza po 24 h, potem pomału jKępuje.

^; :zne i długotrwałe skutki silnych oparzeń słonecz-~v:~i prowadzą do przewlekłych uszkodzeń świetl-

**ch Zaliczamy do nich przedwczesne, uwarunko-« ne naświetlaniem, starzenie się skóry, złośliwe rany przedrakowe oraz raka skóry. Są to skutki :~istych, nadmiernych naświetlań promieniami stołecznymi, a często także nakładające się na siebie :. arzenia słoneczne. Za uszkodzenia tkanki łącznej : :cowiedzialne jest promieniowanie UVA, zaś promieniowanie UVB uszkadza naskórek.

Carstwa ozonowa filtruje część szczególnie niebez-; eeznego promieniowania UVC i UVB. Ubywanie

*    -'Stwy ozonowej zwiększa ryzyko powstawania ra-

skóry; 1% utraty ozonu oznacza wzrost zachoro-

*    a ności na czerniaka złośliwego o 2-3%.

V23wrażliwość na promienie słoneczne, tzw. wielo-: stadowe osutki świetlne (polymorphic light erup-9o określana jest często jako alergia słoneczna, jest to nabyta reakcja nietolerancji na promienie

-    /A i rzadziej UVB o nieznanej przyczynie. Krótka *»spozycja słoneczna powoduje wysypkę, szczegól-“ e na twarzy, a także rumienie, bąble, grudki lub pę-: e^zyki. Objawom tym towarzyszy silny świąd i ból. :*órę można uodpornić stosując na początku małe, 'Dpniowo rosnące dawki naświetlań (zabieg może

*    .'konać tylko lekarz).

1 awka promieniowania UVA podczas korzystania z ożek opalających i solariów jest równa kilkugo-:zinnej kąpieli słonecznej nad Morzem Karaibskim.

-    :iś w solariach stosowane jest przeważnie promie-‘•owanie UVA, które jednak nie daje tak silnej opale-" zny jak promieniowanie UVB. W niektórych urzą-

reniach intensywność promieniowania UVA jest sdwyższana. Silniejsze naświetlanie promieniami JVA ma późniejsze skutki podobne do naświetlania :'omieniami UVB. Przyjmuje się, że promieniowanie JVA-2 jest tak samo szkodliwe jak UVB. Hartowanie skóry w solariach przed urlopem promieniowaniem JVA nie ma większego sensu, ponieważ wytworzenie nowego barwnika oraz opalenizny ochronnej możliwe jest dopiero przy naświetlaniu promieniowaniem UVB.

4.10. Oparzenia i odmrożenia

Zarówno oparzenia, jak i odmrożenia skóry mogą mieć przebieg ostry lub przewlekły. Stany ostre raczej nie wchodzą w zakres codziennej pracy kosmetyczki, jednak poinstruowanie klientów o prawidłowej reakcji na oparzenia z pewnością ma sens. Klientki z przewlekłymi oparzeniami i odmrożeniami mogą się zwrócić o pomoc do kosmetyczki. Takie stany mogą także powstać w trakcie wykonywania zabiegów.

Oparzenie jest silnym uszkodzeniem skóry. Uszkodzenie oceniane jest według zajętej powierzchni, głębokości i występowania ogólnych objawów. Wynika z tego następujący podział: przy oparzeniu I stopnia widoczny jest rumień. Po wyleczeniu nie ma blizny. Przy oparzeniu II stopnia pojawia się rumień, tworzą się pęcherze. Nie pozostawia blizn. Oparzenie III stopnia wywołuje martwicę koagula-cyjną naskórka i skóry właściwej. Oznacza to, że tkanka po flokulacji i skrzepnięciu obumiera. Oparzenie IV stopnia oznacza całkowite zwęglenie.

Przy lekkich oparzeniach należy trzymać oparzoną część ciała jak najdłużej pod strumieniem zimnej wody. Przy oparzeniach cięższych należy w pierwszej kolejności zdjąć ubranie i okryć rany jałowym opatrunkiem. Dalszym leczeniem powinien się zająć lekarz.

Częste przegrzewanie skóry u osób wrażliwych może doprowadzić do przewlekłego przegrzania. Może ono powstać na skutek częstego używania termoforów, ale również działania ciepła głębokiego, spowodowanego częstymi zabiegami z użyciem prądu interferencyjnego. Na skórze pojawiają się wówczas nieostro odgraniczone przebarwienia, powstałe na skutek przewlekłego rozszerzenia naczyń i hiper-pigmentacji.

Odmrożenie to silne uszkodzenie skóry. Podobnie jak w przypadku oparzeń wyróżniamy różne stopnie odmrożeń, stopień I: zmiany rumieniowo--obrzękowe, po wyleczeniu nie pozostają blizny; stopień II: rumień i pęcherze, bez blizn; stopień III: martwica i owrzodzenia. Po rozmrożeniu następuje przejście w stan tzw. mumifikacji, czyli tworzą się skóropodobne, czarne, suche martwice. Po wyleczeniu widoczne są blizny, często jednak trzeba kończynę amputować.

Odmroziny to stan przewlekły. Rozpowszechnione szczególnie zimą. Są to uszkodzenia naczyń wywołane długotrwałym działaniem zimna, bez zamrożenia tkanki. Spowodowane są zaburzeniami naczyniowo-ruchowymi i porażeniem powierzchniowych naczyń skóry. W ten sposób powstają