0013701

«3

Derwisz nieborak drogą spracowany i głodny milczał, czekając rychło-li go spytają: jadłeś?

Jeden z onych siedzących rzekł mu:

—    „Czemuż też i ty czego nie mówisz? bo i ty, tam i sam przechodząc, mogłeś co nowego widzieć.”

Odpowiedział:

—    „Baczę, że w żarciech z wami porównać trudno, bo wymowy' i nauki oto w sobie nie czuję, a co więtsza, jestem głodny; a jeśli przestaniecie na jednym wierszu, powiem go wam.”

Krzyknęli wszyscy:

—„Przestaniemy.”

—„Mnie się jeść chce, a wy mnie żartować każecie; _ Nakarmcie mię, a równym wnet mię mieć będziecie.”

POWIEŚĆ XXXIII.

Młodzieniec jeden miał barzo uczonego i żywota dobrego a starego ojca. Przyszedłszy prze-deń, uskarżać się począł, mówiąc:

— „Ojcze mój, nie wiem co mam czynić? Od ludzi pokoju mieć nie mogę, i choćbym Bogu czasem chciał się modlić, przed nimi trudno, bo nigdy gość z domu mego nie wynidzie.”

Rzekł mu ociec:

—„Miły synu, tako czyń: Kiedy ubogi do ciebie przyjdzie, daj mu co możesz, i pożycz jeśliby A    _T -

-c- ⁰-----—:-------------O-o- -5 $£