0499

O KLEJNOCIE STARODAWNYM W POLSCE

który przyniesion z Morawy, jako o tem Długosz świadczy, a powieda o przodkach, że bywali providi et fą-cundi, sed in varium sermonem prodivi. Używali klejnotu tego białego w polu czerwoncm, którego własność obaczywszy, czytać będziesz o przodkach i potomstwie ich, które ja w tak szerokiem królestwie znać • i wiedzieć o niem mogę.

Z powieści starodawnych o początku herbu teg > od potomstwa ta jest fabuła, żeby przodek mąż jeden sławny w Morawie, w cudzej ziemi z poganinem o sztukę strzelał z łuku, potem z nim i za pasy chodził, i dziwnych sztuk rycerskich z sobą próbowali. On poganin widząc, że nań szczęścia i mocy nie miał, przed monarchą krainy onej, znając łaskę pańską, dla tego że mu się z każdym nieprzyjacielem fortunnie w potrzebach zdarzało, chcąc i nad onym górę otrzymać, o szczudłki z nim przed cesarzem czynić, chciał. On z gniewu mając to sobie za zelżywość, uchwycił go za gębę, którą mu z wą-sem i z nosem oderwawszy, na strzałę wetknął i ukazał panu, który wzgardziwszy onym oszpeconym poganinem, dał mu za wieczny upominek onej jego zwierzchności nad nim strzałę przez wąs przewleczoną i nazwał go Odrzywąs, co aż per corruptionem sermo-nis Odrowąż po ten wiek.

Tu w Polsce jako dawno ci Odrowążowie, dostatecznie o tem żadne scripta powiedzieć nie mogą, tylko klasztora Łysej Góry primlegia opowiedają Saula de Koń-