80457 odkrywka004

W_p2 — Jqji sin fk-f J_qf₂ cos² a sin fi stąd    W po — Jq sin fi (ją-f f₂ cos² a)

Przy pracy spycharki na gruncie pochyłym w zależności od kierunku pracy (wznios lub spadek) łączne opory zwiększają się lub zmniejszają o następującą wielkość:

Wyprowadzone do wzoru siły oporów jazdy i oporów odspajania i przesuwania gruntu służą do obliczeń potrzebnej siły napędowej i mocy silnika ciągnika spycharki. Opór zagłębienia lemiesza w grunt wymaga działania siły układu hydraulicznego. Przy napędzie liniowym siła ta pochodzi od ciężaru lemiesza i ramy; oblicza się ją wg wzoru

W„ = k,F'    (33)

rt H 71 p    ^f

F' — rzut powierzchni, powstałej na krawędzi tnącej noża wskutek jej stępienia, na kierunek zagłębiania lemiesza, cm²;

Je2 -—- jednostkowy opór wciskania stępionej płaszczyzny w grunt, zależny od rodzaju gruntu, kształtu wciskanej powierzchni i głębokości wciskania; siła jego jest znaczna i może być większa niż połowa ciężaru spycharki; określany jest eksperymentalnie, kN. Sumaryczny opór ruchu spycharki, który pokonywany jest siłą napędową, wynosi

W= Wj + W_s+W_z + W_pl + W_v2+W₆ kN (3<t)

Do oceny wpływu sił oporów roboczych na pracę spycharki niezbędna jest znajomość punktu przyłożenia i kierunek wypadkowej siły oporu W. Badania wykazały, że punkt przyłożenia wypadkowej W znajduje się w odległości h_v od ostrza skrawającego. Przy skrawaniu gruntu zwięzłego lip — 0,17 H, przy skrawaniu gruntu spulchnionego h_p = 0,27 FI, gdzie H oznacza wysokość lemiesza.

Określenie siły napędowej i mocy silnika jest bardzo istotne. W celu

zapewnienia właściwej pracy spycharki ciągnik zastosowany jako nośnik osprzętu powinien mieć odpowiednią siłę napędową W_v dla pokonania oporów jazdy W_h dla wywierania siły naporu P_N potrzebnej do pokonania oporów odspajania i przesuwania gruntu.