stąd
Wp2 = Jqf i sin P+Jg/? cos? a sin fi WP2 — Jq sin fl (jy + /2 cos? a)
Przy pracy spycharki na gruncie pochyłym w zależności od kierunku pracy (wznios lub spadek) łączne opory zwiększają się lub zmniejszają o następującą wielkość:
Wyprowadzone do wzoru siły oporów jazdy i oporów odspajania i przesuwania' gruntu służą do obliczeń potrzebnej siły napędowej i mocy silnika ciągnika spycharki. Opór zagłębienia lemiesza w grunt wymaga działania siły układu hydraulicznego. Przy napędzie liniowym siła ta pochodzi od ciężaru lemiesza i ramy; oblicza się ją wg wzoru
WB = k,F' (33)
gdzie '
F' — rzut powierzchni, powstałej na krawędzi tnącej noża wskutek jej stępienia, na kierunek zagłębiania lemiesza, cm2; k2 — jednostkowy opór wciskania stępionej płaszczyzny w grunt, zależny od rodzaju gruntu, kształtu wciskanej powierzchni i głębokości wciskania; siła jego jest znaczna i może być większa niż połowa ciężaru spycharki; określany jest eksperymentalnie, kN. Sumaryczny opór ruchu spycharki, który pokonywany jest siłą napędową, wynosi
W = Wj+Ws + Wz + Wpl + Wp2+W6 kN (3
Do oceny wpływu sił oporów roboczych na pracę spycharki niezbędna jest znajomość punktu przyłożenia i kierunek wypadkowej siły oporu W. Badania wykazały, że punkt przyłożenia wypadkowej W znajduje się w odległości hP od ostrza skrawającego. Przy skrawaniu gruntu zwięzłego hp = 0,17 H, przy skrawaniu gruntu spulchnionego hp = 0,27 H, gdzie H oznacza wysokość lemiesza.
Określenie siły napędowej i mocy silnika jest bardzo istotne. W celu zapewnienia właściwej pracy spycharki ciągnik zastosowany jako nośnik osprzętu powinien mieć odpowiednią siłę napędową Wv dla pokonania oporów jazdy Wj, dla wywierania siły naporu PN potrzebnej do pokonania
oporów odspajania i przesuwania gruntu.