88057 skanuj0039 (68)

4.7. Krajobrazowe i regionalne podejście do ochrony przyrody

129

Kwietne, ekstensywnie użytkowane łąki na niżu

ochronę urzeczywistnić. Rozstrzygnięć w odniesieniu do każdego zagrożonego typu ekosystemu wymaga m.in.: ustalenie na obszarze Polski liczby konkretnych ekosystemów, które należy objąć ochroną prawną i wielkości strefy ochronnej (otuliny), niezbędnej do zapewnienia skuteczności ich ochrony, rodzaju zależności danego typu ekosystemu od innych, współtworzących geokompleks krajobrazowy, a także właściwej formy i kategorii prawnej ochrony oraz metod i zabiegów ochronnych, dzięki którym możliwe będzie zlikwidowanie lub ograniczenie stanu zagrożenia ekosystemu.

4.7. Krajobrazowe i regionalne podejście do ochrony przyrody

Krajobraz jako przedmiot badań naukowych wiąże się z nazwiskiem Aleksandra Koncepcja Humboldta (1769—1859), według którego pojęcie to oznacza „całościową charak- ' ^de*'^nici^e terystykę regionu Ziemi” (Richling i Solon 1996). We współczesnym znaczeniu *^craj°*^3razu krajobraz oznacza „kompleksowy system złożony z form, rzeźby i wód, roślinności i gleb, skał i atmosfery” (Zonneveld 1990, cyt. za: Richling i Solon 1996). W takim ujęciu krajobraz zajmuje pewien wycinek przestrzeni i ma określoną fizjonomię, jest także systemem dynamicznym, funkcjonującym zależnie od jego elementów składowych i powiązań między nimi oraz od rodzaju dominujących procesów, ma wreszcie swoją historię i podlega ewolucji. Nie ma w nim wprawdzie mowy o wielkości tego