84543 IMGs05

* **** - maczet- rozwój umiejętności porozumiewania się 2 badam słyszącymi oraz uczestnictwo w życiu społeczno-zawodowym i kultu* mkn^nu całego społeczeństwa. Rzecznicy tego stanowiska kładą więc nacisk na społeczny aspekt kształcenia niesłyszących. W praktyce szkolnej ozna-Ol ID stosowanie metod preterujących naukę mowy i różne formy integracji szkolnej i pozaszkolnej

Porównując te dwa stanów tska. znajdujące wyraz w stosowaniu altema-tywnych terrmiiów głuchy bądź osoba z uszkodzonym słuchem wynikające X mch implikacje dla praktyki szkolnej i społecznej, dochodzimy do wniosku, jjjHIMBpinatjbrodEMj ofohrrm, modelowym, w płaszczyźnie edukacyjnej gejem termimi jórbnrfn oznacza dla jego zwolenników zasadnicze przypisy* wmmt ffwwTwn-ia brakowi słuchu jako taktowi o znaczeniu pierwotnym, błotogiccnyin. Dlatego tez w pracy nad rozwojem dziecka należy przede wszystkim uwzględniać biologiczny stan, jakim jest uszkodzenie narządu słuchu i więc jego i n n o ś ć. W związku z tym cele kształcenia są określane głownie 2 uwzględnieniem wąsko rozumianych psychologicznych konsekwencji uszkodzenia

knoncy terminów: meshszącw osoba z uszkodzonym słuchem, a ostatnio anz częściej stosowanego terminu mnktsłyrrący* czy słabo słyszący [z uwagi aa nieliczną grapę osób całkowicie pozbawionych słuchu, a takie ze wapłędu aa coraz większe możliwości wykorzystania w rewalidacji zachowanych resztek słuchu i będą z kolei podkreślać wtórne konsekwencje wynikające (ściślej: potencjalnie mogące wynikać) S biologicznego faktu, ja-ksn jol uszkodzenie słuchu. Brak słuchu, głębszy stopień jego uszkodzenia ant zaburzać bądź uniemożliwić spontaniczny rozwój mowy, zatem należy ajbanątlK mechanizmy kompensacyjne, aby uszkodzenie słuchu mc pociągało a sobą głachaty społecznej

Ftzypnając oko określona terminologię, w odniesieniu do osób z uszkodzonym stneł MSB, nawiązuje się mniej lub bardziej świadomie do celów sur* drorydwwanro Plzyjęti terminologia może ponadto pełnić funkcję tzw. sa-|a®MMh|P|i wę proroctwa' . Osoba z uszkodzonym słuchem będzie za pośrednictwem systemu kar i nagród, mniej lub bardziej świa-Óan, w proceme socjalizacji»edukacji, do identyfikacji i zachowania zgod-rogn z rolą spełaczaą mwahdy, głuchego, mcsłyszącego’¹.

to W etastroom Teacher expectutio/i and Wmston. New York 1968.

Terminologia³¹ związana z problematyką wychowawczą osób z uszko* dzonym shichem może dotyczyć:

•    przyczyny uszkodzenia słuchu, np. głuchota - niesłyszenie: prenatalna, perinatalna, postnatalna (występująca przed, w czasie porodu lub po porodzie); nabyta, dziedziczna;

•    miejsca uszkodzenia słuchu, np. uszkodzenie słuchu - głuchota: centralna (w tym również korowa), obwodowa, która się dzieli na przewodze-niową, mieszaną oraz odbiorczą, ta ostatnia zaś na ślimakową i neurytyczną (odbiorczą);

•    stopnia uszkodzenia słuchu, mówi się więc o progu percepcji słuchowej, który określa się w decybelach, o głuchocie całkowitą lub częściowej, o lekkim, umiarkowanym, znacznym i głębokim uszkodzeniu słuchu,

0    osobach totalnie głuchych, niedosłyszących, z resztkami słuchu itp.;

•    mechanizmu przetwarzania bodźców dźwiękowych, czyli zaburzeń rozumienia dźwięków, który może współwystępować z ubytkiem słuchu;

•    wieku, w którym nastąpiło uszkodzenie słuchu, np. głuchy - niesły-szący: ogłuchły w okresie przed urodzeniem (prenatalnym); w okresie po urodzeniu (postnatalnym), a więc w wieku niemowlęcym, poniemowlęcym

1    przedszkolnym, czyli przed przyswojeniem sobie mowy (niem. \orspra-chlich gehórlos), w trakcie jej przyswajania, po przyswojeniu mowy (tzw. pre - peri i postlingwalne uszkodzenie słuchu); ogłuchły w wieku dorosłym;

•    ogólnej sprawności, poziomu rozwoju psychofizycznego, np. głuchy -niesłyszący: z dodatkowymi (nakładającymi się lub sprzężonymi) uszkodzeniami, upośledzony umysłowo, inwalida itd.;

•    preferowanego sposobu porozumiewania się osób z uszkodzonym słuchem (z pomocą i bez pomocy aparatu słuchowego), np. głuchoniemy, głuchy mówiący, ogłuchły mówiący, głuchy posługujący się językiem migo-j wym („migający”), niesłyszący mówiący itd.;

•    możliwości rewalidacyjnych, tkwiących in potentia w osobach z uszkodzonym słuchem, w związku z tym coraz częściej, zamiast np. posługiwsniaj się terminami niesłyszący - głuchy, mówi się o osobach z uszkodzonym słuchem, z wadami słuchu, źle słyszących, słabo słyszących czy niedosłyszących.

W języku potocznym termin głuchy oznacza osobę, która ztq)cMlfK słyszy, zaś terminy osoba niedosłysząca, czy słabo słysząca i m. w znaczeniu niepełnej sprawności w zakresie percepcji słuchowej. I

nad terminologią, „Problemy Rehabilitacji Społecznej i Zawodowej" I9W,