wych, aby zapobiec prądom wirowym w rdzeniach, co ma duże znaczenie przy stosowaniu mierników ferrodynamicznych do pomiarów prądu przemiennego. Rdzeń stalowy wzmacnia pole magnetyczne wytwarzane w mierniku, przez co uzyskuje się większy
Rys. 7-5. Schemat budowy miernika Rys. 7-6. Schemat budowy miernika elektrodynamicznego ferrodynamicznego
moment napędowy i większą czułość; jednak uchyb tych mierników jest większy niż w miernikach elektrodynamicznych i bez-rdzeniowych.
Mierniki ferrodynamiczne stosuje się wyłącznie do pomiarów prądu, napięcia lub mocy w obwodach prądu przemiennego.
Działanie przyrządów indukcyjnych opiera się na zasadzie powstawania prądów wirowych w części organu ruchomego przyrządu pod wpływem zmiennego pola magnetycznego. Przyrządy te nadają się więc do pomiarów prądu przemiennego. Zasada działania przyrządów indukcyjnych jest wyzyskana do budowy liczników prądu przemiennego. Amperomierzy i woltomierzy indukcyjnych nie produkuje się, gdyż elektromagnetyczne są prostsze w budowie, dokładniejsze w działaniu i tańsze od indukcyjnych, watomierze ferrodynamiczne są także dokładniejsze i tańsze od indukcyjnych.
Przyrządy indukcyjne dają prawidłowe wskazania tylko przy częstotliwości, dla której są zbudowane, gdyż wartość s.em. prądów wirowych indukujących się w tarczy zależy od prędkości zmian strumienia magnetycznego, a zatem od częstotliwości prądu zmierzonego.
Przyrządy wibracyjne różnią się pod względem działania od mierników rozpatrzonych poprzednio. Organ ruchomy mierników wibracyjnych odznacza się małym momentem bezwładności i podąża za zmianami prądu przemiennego, czyli podlega wibracjom. Wykonuje się je często w charakterze wskaźników.
Rys. 7-7. Budowa częstościo-mierza wibracyjnego:
1 — elektromagnes, 2 — stalowe blaszki (języczki), 3 — podzia-
łówka
191