DSC07

POCZĄTEK BOGÓW.

io. 7a.

i. Pełni podziwu i zdumienia Bogów początek chcemy głosić Dla tego, kto go w dźwiękach pieśni Słuchać zapragnie w wiekach przyszłych.

2.    Brahmanaspati świat ten cały Skuł na gorąco, niczym kowal, — Wdawnej epoce przed bogami

Z niebytu się narodził byt.

3.    W epoce pierwszej przed bogami Z niebytu się narodził byt,

Później powstały zaś przestrzenie Ze światów wielkiej rodzicielki.

4.    Świat powstał z wielkiej rodzicielki,

Z świata powstały zaś przestrzenie,

Z Aditi Daksza się narodził,

Z Dakszy Aditi znów powstała.

5.    Aditi więc się narodziła,

— Ona jest, Dakszo, córką twoją, —

Po niej bogowie, szczęścia pełni, Nieśmiertelności towarzysze.

6.    A gdy bogowie tam stanęli,

W morzu, ująwszy się za ręce,

Od nich, jak gdyby od tańczących, Pyłu tumany biły w górę.

7.    Kiedy bogowie z sił napięciem Ten świat brzemiennym uczynili, Wynieśli wówczas z głębi morza Słońce, co było tam ukryte.

8.    Aditi ośmiu synów miała,

Z własnego ciała urodzonych,

Z siedmioma poszła w światy bogów, Ptaka rzuciła precz od siebie.

9.    Z siedmiu synami do pokoleń Poszła Aditi najdawniejszych,

— To dla narodzin, to dla śmierci Przynosi ciągle ptaka z sobą.