DSC07 (3)

266

Dramat renesansowy: Anglia

pomyślane autos, nie posiada zalet, które zasługiwałyby na tego rodzaju rozważania. Ich myśli są powierzchowne, łatwo zrozumiałe i możliwe do interpretacji przy pomocy terminów intelektualnych. Interpretacja Szełw spira wymaga procesu twórczego, zaś poczęte intelektualnie słowa | ko-. -nieczności zawodzą, gdy próbujemy za ich pośrednictwem wyjaśnić jego znaczenie.

Efekt swój osiąga on przez wykorzystanie wszelkich sposobów, jakie mu teatr stawiał do dyspozycji, od fizycznego ruchu aktorów na scenie po najsubtelniejsze wykorzystanie poetyckiego obrazowania. Tak na przy! kład w Antoniuszu i Kleopatrze (ok. 1606) sięga do historii wielkiej namiętności wielokrotnie już opowiedzianej przez historyków i autorów^ teatralnych, i nadaje jej swe własne piętno. Być może, nawet i on nie potrafił wycisnąć z tego materiału atmosfery tragicznej dorównującej pod względem intensywnościHamletowi lub Makbetowi, ale dzięki przeto* nywającym obrazom, przy pomocy których pobudza nasze umysły 'do ogarniania niezmiernych przestrzeni i ogromu wszechświata, nadaje nadludzkie proporcje jak najbardziej ludzkiej opowieści o niweczącej namiętności erotycznej. Przemijające zostało tu przekute na wieczne. 11