FizykaII10401

99

99

T= 2L

r P

2L

e V’

gdzie tylko długość L stojącej fali w drgającym słupku cieczy wynaleść potrzeba, aby mieć wartość ilości T. Lecz także i tu dwa przypadki rozróżnić należy: albo słup cieczy jest wolny na obu końcach, albo tylko na jednym. W pierwszym przypadku, który łatwo sprowadzić, jeśli słup cieczy zostanie w ruch drgający wprawiony w lewarkowej, na obu stronach otwartej, lub w prostej, do cieczy włożonej rurce szklannej; ciecz zewnątrz rurki wolno uważać poniekąd za ciało mniej gęste, niż ciecz. w rurce zamkniętą, gdyż tamta przy zgęszczeniu na końcu rurki może się na wszystkie strony wychylać łatwiej,. niż ta, która. uczynić to może tylko w kierunku długości rurki. Dla tego następuje tu odbicie fal bez zmiany znaczka jakości, czyli bez utraty połowy długości fali Drugi zaś przypadek mamy wtenczas, gdy się słup cieczy w prpstej, na dole zamkniętej rurce szklannej wprawi w drganie. Przy tej dolnej granicy następuje odbicie połączone z utratą połowy długości fali, a nadchodząca góra falowa odbija się tu jako dół.

Czasy i liczby drgnienia w takich płynnych walcach otrzymuje się bezpośrednio tym samym sposobem, jak w § 12 dla prętów, odbywających podłużne drgania. Dla walca cieczy, otwartego na obu końcach, mamy

2L

^{1 =} T’

a że długość stojącej fali jest równa długości walca ciekłego, więc

V

^A’^— 2L'

dla walca zaś cieczy, zamkniętego na jednym końcu, jest

ŁL - V ^T~7v'    ^~~4L⁷

zatem fala stojąca jest tu 2 razy dłuższa, niż walec cieczy w rurce, a czas pełnego drgnienia dwa razy większy, liczba zaś drgań o połowę mniejsza, niż w poprzednim przypadku. Atoli te liczby odpowiadają najpowolniejszym drganiom, w które ciecz kształtu walcowego przejść jest w stanie. Ona też na drgające części rozpaść się może, które drgając samoistnie, dla mniejszćj