Wypowie4ł ttMUCzycMM
Interpretacja ewaluacji
1. Powróć do pierwszej cwał uncji mikrolekcji. Czy ewaluacja dokomi w trakcie przesłuchiwania taśmy jest zgodna z. ocenami, jakie poczyoik
prowadząc mikrolekcję? ..... .....
Jeśli nie jest zgodna i jeśli w trakcie wypełniania formularza ocen (ze s. lit) popełniłeś błędy, wypisz, niżej wskazówki ułatwiające wyjaśnianie trudność: jakie możesz mieć przy dokonywaniu rozróżnienia między poziomami niezależności.
2. Wróć teraz do drugiej ewaluacjj mikrolekcji. W każdej sytuacji powinieneś na początku zadać pytanie ogólne. Takie pytanie daje uczniowi szansę przedstawienia własnego pomysłu. Czy zadałeś cztery ogólne pytania, po jednym na każdym etapie planowania?_ .Tffe.
3. Porównaj swoje dwa formularze ewaluacji mikrolekcji.
(a) Czy na jakimś etapie planowania uczeń znalazł się na poziomie
rzeczywiście niezależnym?_
Jeśli tak, to czy tylko potrzebowałeś zadać pytanie ogólne? _
Jeśli musiałeś potem zadać pytanie szczegółowe (tylko jedno powinno być potrzebne uczniowi ocenianemu na poziomie rzeczywistej niezależności):
(b) Czy na jakimś etapie planowania uczeń znalazł się na poziomie
wymagającym współpracy?_
Jeśli tak, sprawdź, czy po ogółnym pytaniu zadałeś mu przynajmniej dwa pytania szczegółowe.
(c) Czy na jakimś etapie planowania uczeń znalazł się na poziomie
wymagającym kierowania?_ - | ------
Jeśli tak, sprawdź, czy po ogółnym pytaniu zadałeś mu przynajmniej dwa pytania szczegółowe. Czy uczeń odpowiedział: nie wietn na oba
pytania?_ • j
Jeśli uczeń sam ochotniczo udzielił jakiejś informacji, to przesłuchaj taśmę jeszcze raz i skontroluj swą ocenę, bo może jest on na poziomie wymagającym współpracy.
4 porównaj oba formularze ewaluacji mikrolekcji. Celem mikrolekcji była ocena poziomu niezależności, a nic drobiazgowe planowanie samodzielna pracy ucznia. Jeśli musiałeś coś uczniowi zaproponować, to tylko na pierwszym etapie planowania i tylko wtedy, gdy uczeń był na poziomie wymagającym kierowania lub współpracy. Czy podczas pierwszego etapu planowania twój uczeń był na poziomie wymagającym kierowania
lob wymagającym współpracy? _________________
Teraz sprawdź formularz drugiej ewaluacji i zobacz, czy dawałeś uczniowi jakieś wskazówki podczas następnych trzech etapów planowania. O ile tylko to możliwe, należy tego unikać.
W jakiś czas po tym, jak oceniłeś poziom niezależności planowania ucznia, trzeba będzie spotkać się z nim, by wspólnie zaplanować całą pracę, jaką powinien wykonać. Czas dzielący moment oceniania i moment planowania powinien być przez obu partnerów wykorzystany do dodatkowego przemyślenia zadania.
| Istnieje siedem głównych etapów planowania;
1. Określenie, czego uczeń będzie się uczył.
2. Opisanie, jak uczeń wykaże, czego się nauczył.
3. Wymienienie pomocy naukowych, jakich uczeń użyje.
4. Określenie kolejnych kroków w procesie uczenia się.
5. Zaplanowanie punktów kontrolnych, na których uczeń otrzymywałby informację zwrotną i gdzie odbywałoby się sprawdzenie jego postępów.
6. Ustalenie terminów wykonania pracy,
7. Wymyślenie czynności, jakim powinien poświęcić się uczeń zaraz po realizacji pracy samodzielnej.
| Decyzje podjęte razem przez nauczyciela i ucznia spisuje się w postaci planu pracy. Celem takiego planu pracy (zob. s. 132—133) jest dostarczenie nauczycielowi jasnego i dokładnego zapisu określającego, co zostało uzgodnione z każdym uczniem. Uczeń też dostaje tekst stwierdzający precyzyjnie, jakiego rodzaju jego przyszła praca została wspólnie określona. Każdy z twoich uczniów najbardziej skorzysta z samodzielnej pracy wówczas, gdy w najwyższym stopniu zaangażuje swoje możliwości intelektualne w proces planowania.
1. Określenie, czego uczeń będzie się uczył
Na pierwszym etapie planowania nauczyciel i uczeń powinni zdecydować, jakiego rodzaju konkretną wiedzę uczeń ma opanować lub jakich umiejętności ma nabyć. W tym miejscu następuje najczęściej zawężenie pierwotnie szerokich dziedzin tematycznych, jak „historia” czy „literatura fantastyczno-naukowa” Dopiero stopniowo początkowe ogólniki dają się opisać jako konkretne