Image000801

piętrze. Dwa z nich zgrupowane są około wąskiego filara międzyokiennego, bogato obramione ornamentami wyciskanemi w tynku; ornamenty liściaste i gałązkowe. Nad oknami—główki aniołków oraz słońca z inicjałami I. H. S. (fig. 4). Portal parterowy zdobny dwoma pilasterkami o charakterze doryckim — i odpowiedniem gzymsowaniem.

Fasada na wysokości pięter, do gzymsu głównego bonio-wana płasko. Gzyms główny ozdobiony liśćmi akantu w simie, oraz ząbkowaniem i wolemi oczami niżej. Nad gzymsem wysoka attyka, składająca się, jak w kamienicach pod św. Krzysztofem i św. Mikołajem, z części prostokątnej z pila-strowaniem jońskiem (fig. 5).

Pola między pilastrami wypełniono wklęsłemi półkolisto nyżami, zwieńczonemi motywem muszli. Nad gzymsowaniem tej części zwieńczenie również pilastrowane o motywach joń-skich, zniszczonych. Pilastry zwieńczone urnami. Między pilastrami nyże płaskie, zakończone łukami półkolistemi, wypełnione płaskorzeźbami przedstawiającemi postacie ludzkie naturalnej wielkości, z których jedna z berłem i jedna z koroną. Ściany wewnętrzne, odarte z tynku, są w stanie ruiny. Pod kamienicą piwnice sklepione.

Zewnętrzne cechy stylistyczne opisanej kamieniczki, większy spokój i zwartość kompozycji, w porównaniu z domami w Rynku, pozwalały przypuszczać, iż kamienica Celejowska jest z nich może najstarszą, mając szczegóły wyraźnie renesansowe i pochodzi z końca XVI względnie początku XVII w. (fig. 6).

Późniejsze badania potwierdziły te przypuszczenia, jak to zresztą wynika z ich poniższego zestawienia.

W dawnych aktach grodzkich, wójtowskich, ławniczych i zamkowych dotychczas zbadanych, pierwsza wzmianka o rodzinie Celejów (Czelej), posiadających kamienice i place w Kazimierzu Dolnym, znajduje się pod rokiem 1578.

Występuje tam „uczciwa Catharzina Czeleiówna zona własna opatrznego Jakuba Strupissa sewcza miesczanina Kazi-

7