Image005001

Na pożegnanie Morykoniego urządzono lożę stołową, czyli bankiet, co widać ze słowa „palmy” (pijmy), umieszczonego w Śpiewie¹ pożegnalnym na jego cześć.

Śpiew rozpoczyna się ,od opisu jesieni:

Okrzepł głos w słowiku lubym,

Liść swą zieloność Już gubi,

Radość ćmi się kirem grubym,

Warsztat też traci, co lubi.

Dziś to, Bracia, raz ostatni,

Jak od Mówcy w tym Zakonie Odbieramy uścisk bratni;

Co za boleść w naszem gronie I! !

Chór.

Twój stąd odjazd Morykoni,

Srogi pocisk daje duszy,

Któż się do żalu nie skłoni,

Kogoż Twa miłość nie wzruszy?

Jak zobaczymy niżej, nazwisko Morykoniego daje sposobność poecie lożowemu dobierania najprzeróżniejszych rymów.

Twe, Bracie, z nami rozstanie Rzewny smutek w sercach rodzi;

Słuszne nasze narzekanie,

Cnotę bowiem kochać godzi.

Oby nam Cię wielkie nieba W długie lata zachowały,

Takich Braci kochać trzeba,

Takich same nieba dały.

Chór.

Pomnij, Bracie Morykoni,

Kiedy los Cię wydrze srogi,

Ze zawsze nam w tej ustroni...

Będziesz miły, będziesz drogi !! !²

^ł Śpiew przy pożegnaniu B.'. (rata) Kawał.', (era) Kajetana Morykoniego, Mow.'.(cy) Szan.'. (ownego) Warszt.'. (atu) nazw.', (anego) Woln.'. (ość) odzysk:, (ana) oddalającego się z pod Wsch:. (odu) Lubel:. (skiego) d.\ (nia) 21 M:. (iesiąca) VIII r.‘. (oku) p.'. (rawdziwego) ś:. (wiatła) 5815. (21 października 1815). Druk, bez m., 8°, str. 4. Estreicherowi nieznany.

^s !! ! oznacza trzy uderzenia, dwa następujące jedno po drugiem i trzecie po przerwie. Jest to uczniowski sygnał masoński.

30