Image007401

Poeta wspomina najpierw jedną z najważniejszych cnót wolnomular-skich — dobroczynność.

Przy miłej zawsze swobodzie Słodkie są prace Mularza;

On w świętym cnoty obwodzie Ściera łzy z powiek nędzarza.

A tak idąc z Twórczej ręki,

Piękne posiada przymioty,

Gdy w sobie łączy te wdzięki,

Które są obrazem cnoty.

Już mamy liczne przykłady W pośród świetnych czynów Braci,

By zostawić piękne ślady Każdy z nich chwili nie traci.

Im to składajmy ofiary,

Bo piękną wznoszą Budowę.

Dla nich odpowiednie dary Zawsze są w sercach gotowe.

Pod rządy Mistrzów dzielnemi Niechaj nam szczęście jaśnieje;

Wspartym radami mądremi Chlubne są zawsze nadzieje.

Wznośmy więc pienia radośne,

Ze nasze prace wspaniałe;

Niechaj będą czyny głośne,

A w sercach pamiątki trwałe.

Przechodzi następnie do samej uroczystości:

Cieszyć się teraz wypada W dniu uroczystym Patrona,

Gdy tym □ .'. (loża) wdzięczność składa,

Czyja zasługa wielbiona.

Wspomina mistrza katedry loży Świątynia Równości Piotra Chryzologa Domańskiego, prezesa Komisji województwa lubelskiego:

Piotra Chryzologa dzieła Są Braciom Równości znane;

Co chęć Jego przedsięwzięła,

To wszystko jest dokonane.

46