Image013801

GÓRNY EGIPT

«01ivier! baczność na tę wieżę z piasku lecącą zygzakiem od strony gór... Każ rejsowi puścić sznur od głównego żagla... prędzej!... Niechce... mówisz?... Nie trać czasu!... prędzej!... pal mu w łeb! to puści...» Oli-vier strzelił, a rejs padł jak długi i sznur puścił... ale padł tylko ze strachu, gdyż kula świsnęła mu nad turbanem... Ale czas już był, aby puścił sznur od żagla, gdyż wieża z wiatru i piasku wpadła na naszą małą kanżę, zakręciła ją wkółko, wszyscyśmy padli plackiem i pochwytali za deski. Kanża do połowy napełniła się wodą, a w minutę, wszystko wróciło do dawnej spoko jności.

«Allah! Allah-Kerim!...» zawołały Araby!

«Tak gałgany!... Bóg jest wszechmocny!... Ale gdyby Frank nie był strzelił do waszego osła kapitana, tobyśmy wszyscy dali nurka».

Rejs powstał z ziemi, gdyż 01ivier mierzył do niego o kilka cali wyżej nad głowę, wiedząc, że i to będzie dostatecznem, aby dopiąć celu.

Rejs pada nam do nóg i prosi o przebaczenie.

«Bądź posłusznym, kiedyś głupi!... bo drugi raz, poznasz się naprawdę z ołowiem».

Już noc!... Trzeba przybić do tego brzegu, przywiązać kanżę i tu przenocować, bo Araby cały dzień jak wielbłądy pracowały... Teraz pół ekwipażu niech się kładzie spać, ale z pałkami i z siekierami przy boku. Ty Mahmudzie z karabinem siadaj od tyłu przy sterze... miej przy sobie trzech ludzi; jeden niech odbywa wartę, a dwóch niech śpi zkolei... Ty 01ivier od le-

127