Image013501

GÓRNY EGIPT

Teraz każdy zajadać będzie to, co znalazł na talerzu przed sobą, a jeśli mu zostanie, lub, jeśli taka będzie grzeczność lub wola jego, rzuci jaki ochłap sąsiadowi, który także udzieli mu tymże samym sposobem swoich przysmaków. Jak się skończy uczta, przyniosą dzbany z wodą, wszyscy nadstawią ręce, a ta woda po wszystkich się rozleje.

Niema tu jak widzisz wiele ozdób na tym stole, a jednak daleko ta uczta oryginalniejsza od naszych wykwintnych biesiad. Lecz już noc późna! wracajmy na naszą kanżę, bo co do Arabów, ci tu aż do świtu przesiedzą.

N o! teraz ci co spali do północy, na wartę! a ci, co dotychczas czuwali, mogą spocząć do czwartej zrana, a o czwartej w drogę! My zaś idźmy spać. Mahmud-Dongala, dowódcą nocnej straży!

Co tam znowu? Czemu nas budzisz Mahmudzie?

« Miłościwy Panie! niepodobna tu w tern miejscu na stanowisku dotrzymać, majtki się duszą i spać nie mogą».

«Z powodu ?»

«0t tak jakby morowa zaraza wiała na nas!»

«Głupiś! idź spać!... W Górnym Egipcie morowa zaraza, raz w sto lat».

«Cóż-to 01ivier?»

«Panie! taki smród na dworze, że musimy odpłynąć dalej!»

«Ale z czegóż ?»

«Jeśli się nie mylę, musi tu gdzieś być opodal zdechłe ścierwo, lub może nawet ludzkie trupy!...»

124